Είμαι στο νοσοκομείο και νταντεύω εφτά αρρώστους το σύνολο. Είμεθα μια ωραία ατμόσφαιρα, ότι πρέπει για ένα αντικειμενικό ρεπορτάζ του Σκάι και μία αιφνιδιαστική έφοδο του Λοβέρδου, αμφότερα τα οποία θα καταλήξουν στο ίδιο πόρισμα. Ο έλλην ιατρός ξύνει τα αχαμνά του. Ας πάει στα κομμάτια. Δεν παραπονιέμαι για το ρεβεγιόν ανάμεσα σε καθετήρες, πάπιες κι άλλα πλαστικά πτηνά, αυτή είναι η τύχη του νέου. Επειδή οι άρρωστοί μου είναι ως επί το πλείστον κόκκαλο -αυτοί ξέμειναν, τι να κάνουμε- και τα χρόνια πολλά σε αυτούς θα ήταν ένα μεγάλο ψέμα με τον κίνδυνο θα ληφθούν ως ειρωνεία να ελλοχεύει, λέω να ευχηθώ κάτι άλλο. Εύχομαι λοιπόν...εύχομαι...να φύγει το ΔΝΤ. Σιγά την ευχή, σαν τον Λαφαζάνη ακούστηκα. Εύχομαι...εύχομαι...εύχομαι...να επικρατήσει η ειρήνη και η αγάπη σε όλο τον κόσμο και τα παιδάκια να μην πεθαίνουν πρησμένα από την πείνα και το μπέρι-μπέρι. Παπάρια, αυτά έχουν σταματήσει να τα εύχονται ακόμα και οι παπάδες και τέτοιες αηδίες ξεστομίζει μόνο η Αγάπη Βαρδινογιάννη. Ας ευχηθώ λοιπόν να καταφέρει ο άνθρωπος να σέβεται τον άνθρωπό του τις στιγμές που πεθαίνει. Να σταματήσει αυτό το γαϊτανάκι του βασανισμού αρρώστων τελικού σταδίου σε νοσοκομεία από γιατρούς, αδελφές, νοσοκόμες, αδελφάρες γιατρούς και ξαναμμένες νοσοκόμες μόνο και μόνο για να μην πει η γειτόνισσα στην κόρη εν μέσω μπικουτί και μιζανπλί και ο γείτονας στο γιο μεταξύ πρέφας και τσίπουρου ότι "καλά ρε, και την άφησες να πεθάνει, να πάει σα το σκυλί στο αμπέλι"; Ναι ρε ελληνάρα, την άφησα να πεθάνει, να πάει καλιά της, να ηρεμήσει, να μην τη λογχίζουν βελόνες, να μην της πρήζει ο καθείς, να τη σκεπάσει το ελαφρύ το χώμα μια ώρα αρχύτερα, να μην ταλαιπωρείται χωρίς λόγο τώρα για να πεθάνει χειρότερα σε δέκα μέρες, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τα μικροαστοχριστιανικά μου συμπλέγματα.
Αφήστε, το λοιπόν, που λέει και ο μπαμπάς μου, αυτούς που είναι να πεθάνουν...απλά να πεθάνουν. Εξασφαλίστε ότι ο ετοιμοθάνατος δεν πονά και δεν δυσπνοεί, φιλήστε τον σταυρωτά, βάλτε τον να σας πει καμιά ιστορία -αν είναι άντρας για καμια μπουρδελότσαρκα, αν είναι γυναίκα για κανα αποτυχημένο συνοικέσιο- και... χαίρετε. Κάπου ανάμεσα στα προηγούμενα, μπορείτε να δείτε και την Επέλαση των Βαρβάρων.
Καλή χρονιά !
Πόσο μα πόσο δίκιο έχεις... Δεν θα ευχηθώ μόνο για υγεία και ευτυχία -κλισέ- αλλά να φέρει ο καινούριος χρόνος λίγη ελπίδα, λίγη ευτυχία και λίγη ανθρωπιά σε όλους μας. Να είσαι και να περνάς καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απολύτως μαζίσου,Κώστα.Και η ταινία είναι πολύ καλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου εύχομαι καλή χρονιά,κουράγιο στην εφημερία κ σκέψου ότι του χρόνου,ως παλιός πλέον,δε θα'σαι μέσα :)
Χρόνια πολλά και καλή χρονιά και στις δυο σας, να είστε πάντα δημιουργικές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε Κώστα, πολύ σωστή η ευχή σου! Εγώ να σου ευχηθώ καλή χρονιά, καλή δύναμη στο έργο σου και καλά ποστ, έτσι για να απολαμβάνουμε κι εμείς. Και ό,τι άλλο επιθυμείς βέβαια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Μιχάλη και χρόνια πολλά! Χαίρομαι που συμφωνείς. Να περνάς καλά και να χαίρεσαι τις κοπέλες σου. Θα συνεχίσουμε να τα λέμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ! γιατρέ,αυτό το έρμο το ανθρώπινο δικαίωμα,...της
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιλογής πως θα πεθάνω...πότε θα το κατακτήσει η
κοινωνία μας;;;
Ασφαλώς θα κατάλαβες ότι μιλώ για το ζήτημα της
ευθανασίας. Και έχω την άποψη ότι,αν κάποιος πρέπει
να το θέσει στην κοινωνία μας, ο πιο ενδεδειγμένος
φορέας είναι η ιατρική κοινότητα συνολικά,και να το
θέσει καθαρά και ξάστερα στην κοινωνία,και όχι έμμεσα και μεμονωμένα όπως εσύ αφήνεις να ενοηθεί.
Φίλτατε, δε θα διαφωνήσω καθόλου στη θέση που διατυπώνεις σχετικά με την ευθανασία. Η αλήθεια είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση σχολίαζα το ζήτημα της απόσυρσης της "θεραπείας" (που από ένα σημείο κι έπειτα μόνο τέτοια δεν είναι) και όχι την ενεργητική ευθανασία. Θα συμφωνήσω στο ότι αυτά δε διαφέρουν και πάρα πολύ.Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται ένας πολύ σοβαρός δημόσιος διάλογος, από τη στιγμή όμως που η επιτροπή Βιοηθικής της χώρας έχει μέλος εκπρόσωπο της χριστιανικής εκκλησίας, δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος...
ΑπάντησηΔιαγραφή