... Η συνένωση των δυνάμεων της κατοχικής κυβέρνησης με τις αντίστοιχες που προέρχονταν από την εξόριστη κυβέρνηση ήταν εξάλλου εξόφθαλμη τις ημέρες της κρίσης. Η Αστυνομία Πόλεων και η -θεωρητικά ανενεργή και "υπό εκκαθάριση"- Χωροφυλακή θεωρήθηκε ότι μπορούσαν να υπηρετήσουν με τον ίδιο τρόπο τόσο το καθεστώς της κατοχής όσο και το αντίστοιχο της απελευθέρωσης, ενώ οι ένοπλοι των "εθνικών οργανώσεων" συνέχισαν να στρέφουν ενάντια στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ τα όπλα τους, όπως ακριβώς έκαναν και στους προηγούμενους μήνες [...] Αυτά τα προερχόμενα από τη συνένωση των σωμάτων της κατοχικής κυβέρνησης με τα αντίστοιχα της εξόριστης κυβέρνησης στρατεύματα αποτελούσαν τη βάση στήριξης της κυβέρνησης Παπανδρέου και τα άλλοθι της βρετανικής εισβολής στην Αθήνα...
...Στο τέλος των μαχών οι δυνάμεις [των Βρετανών] στην Αθήνα, στον Πειραιά και σε άλλα σημεία ξεπερνούσαν τους 80.000 άνδρες -μια δύναμη που ήταν συγκριτικά ανώτερη του Βρετανικού Εκστρατευτικού Σώματος που είχε έρθει την άνοιξη του 1941 για να βοηθήσει τον ελληνικό αγώνα ενάντια στον Άξονα και σχεδόν αριθμητικά ίση με τις ιταλικές δυνάμεις που τον Οκτώβριο του 1940 εισέβαλαν στο ελληνικό έδαφος από την Αλβανία...
(Γιώργου Μαργαρίτη, καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)
...Όμως ακόμη πιο αποφασιστικός παράγονταν για την αποτυχία όλων αυτών των προσπαθειών του ΕΛΑΣ [στη μάχη του Μακρυγιάννη] ήταν ότι οι Βρετανοί έχοντας αναπτυχθεί στο βράχο της Ακρόπολης, τον χρησιμοποίησαν για να χτυπήσουν τις θέσεις των πολιορκητών του Μακρυγιάννη. Να σημειωθεί ότι στην αρχή η Ακρόπολη είχε καταληφθεί από τον ΕΛΑΣ, αλλά επειδή οι Βρετανοί ζήτησαν να μείνει έξω από τη σύγκρουση, η ηγεσία του απέσυρε τις δυνάμεις της, όπου και αμέσως εγκατέστησαν τις δικές τους οι Βρετανοί, στις 8 Δεκεμβρίου, δημιουργώντας πολυβολεία προς την πλευρά του στρατώνα του Μακρυγιάννη. Από την Ακρόπολη, ιδίως με βλήματα όλμων χτυπούσαν τις θέσεις του ΕΛΑΣ σε όλη την περίμετρο του βράχου (περιοχή Μακρυγιάννη, Θησείο, Φιλοπάππου, Ψυρρή). Αλλά και εξαιτίας του φόβου να μην κατηγορηθούν ότι έστρεφαν πυρά εναντίον της Ακρόπολης, δόθηκε προφορική διαταγή στους μαχητές του ΕΛΑΣ να μην ανταπαντούν στα πυρά με κατεύθυνση στο βράχο της Ακρόπολης, έστω και για στοιχειώδεις αμυντικούς λόγους, για να μη συμβεί καμιά ζημιά στο μνημείο...
(Μιχάλη Π. Λυμπεράτου, ιστορικού, διδάκτορος Παντείου Πανεπιστημίου)
Και τα δύο αποσπάσματα προέρχονται από την έκδοση "Δεκέμβρης '44, Οι μάχες στις γειτονιές της Αθήνας", η οποία κυκλοφόρησε με την Ελευθεροτυπία της 4ης Δεκεμβρίου 2010. Αποτελούν ένα φόρο τιμής στους συμμάχους Βρετανούς και στους εν Ελλάδι οσφυοκάμπτες, δωσίλογους βαστάζους τους. Μπορεί όπως είπε ο Τσώρτσιλ "το show να ήταν των Ελλήνων", αλλά ο σκηνοθέτης ήταν Βρετανός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου