Ο Νικολάκης, ο Προφήτης και ο Μπάτσος

Του Αη Νικόλα σήμερα, έχω τρεις επετείους. Η μόνη χαρμόσυνη είναι ότι γιορτάζει ο αδερφός Νικολάκης κι εγώ καταβροχθίζω για μια ακόμα χρονιά τις πάστες και τα μελομακάρονα που προορίζονταν για τα δικά του σαγόνια. Τις άλλες δύο και χαρμόσυνες δεν τις λες.

Ο Προφήτης

Με τον Παύλο Σιδηρόπουλο δεν τα πήγαινα καλά στην εφηβεία μου. Κάτι που το "Να μ' αγαπάς" το άκουγε και η κουτσή σκυλού Μαρία, γεγονός το οποίο μου προκαλούσε αναγούλα, κάτι που δεν ήταν να πιάσω κιθάρα στα χέρια μου και να μη μου ζητηθεί ο Μπάμπης ο Φλου, κάτι που στην εφηβική κοινή γνώμη ο Σιδηρόπουλος είχε τη εσφαλμένη κι άδικη γι' αυτόν θέση του τραγουδοποιού της πρέζας, όταν άκουγα για "Πρίγκηπα" πέταγα νύχια. Έκανα τεράστιο λάθος. Ο Σιδηρόπουλος και η εξαιρετική μπάντα του έπαιζαν rock 'n' roll πρώτης ποιότητας. Όσο δε αφορά την κοινωνική του ματιά, ακόμα και μέσα από το καλειδοσκόπιο των ναρκωτικών ο Παύλος έβλεπε μπροστά. Ακούστε το οικονομικό μανιφέστο του στο "Καλή τύχη μάγκες", τον εξαιρετικό, προκλητικό και funky "Χαφιέ", το ισοπεδωτικό "Βιβλίο των Ηρώων" και πιθανόν να συμφωνήσετε.
Δεν έχει νόημα να αρχίσω να απαριθμώ τα τραγούδια που αγαπώ, καθώς όσο περνά ο καιρός ανακαλύπτω όλο και περισσότερα. Δακρύβρεχτα λογίδρια για το αν έφυγε νωρίς, σαν σήμερα πριν είκοσι χρόνια ακριβώς, δεν πρόκειται να γράψω. Σε ένα μεγάλο βαθμό αυτού του είδους ο θάνατος είναι προσωπική επιλογή. Αυτό που θέλω να πω όμως είναι ότι Πρίγκηπας μπορεί να μην ήταν, αλλά Προφήτης ήταν σίγουρα. Ακόμα και σήμερα η Αθήνα είναι τρελή, τη νύχτα είν' ολοφώτιστη, τη μέρα σκοτεινή...

 Ο Μπάτσος

Είναι άδικο για τον Κορκονέα να εξετάζεται το έγκλημά του αποκομμένο από το ιστορικό του πλαίσιο. Ο Νώντας ο Φονιάς είναι το αρχέτυπο του μπάτσου. Είναι ο ταγματασφαλίτης και Ιερολοχίτης που υπηρέτησε την ανίερη συμμαχία Τσώρτσιλ-Γεωργίου Παπατζή Παπανδρέου και αιματοκύλισε την Αθήνα στα Δεκεμβριανά του '44. Είναι ο χωροφύλακας που φύλαγε το Μίκη στην εξορία του. Είναι το κοπρόσκυλο του Καραμανλή που σε ανοιχτή γραμμή με το παρακράτος σκότωσε τον Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη. Είναι ο βασανιστής που τελειοποίησε τη φάλαγγα στην Μπουμπουλίνα. Είναι ο μπάτσος που συνδιαλέγεται και καταστρώνει σχέδια με τους Χρυσαυγίτες στις πορείες. Είναι ο αξιωματικός που δεν κόπηκε κιόλας να μάθει ποιος έλουσε την Κούνεβα με Pantene Vitriol.

Ο Κορκονέας είναι από το ίδιο καλούπι βγαλμένος. Απαίδευτο γομάρι, διατεθειμένος να εκτελέσει το πιο βρώμικο κρατικό σχέδιο γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι θα τύχει της καλύτερης δυνατής αντιμετώπισης από την μοναδική πιο διεφθαρμένη από την Αστυνομία υπηρεσία, τη Δικαιοσύνη. Σαν σήμερα πριν από δυο χρόνια, πρόσθεσε άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα των εγκλημάτων της Αστυνομίας ενάντια στους πολίτες, σκοτώνοντας ένα παιδί. Να τον χαίρεται η λεβεντογέννα Μάνη.

Να θυμίσω ότι ο εγγονός του Παπατζή τις αμέσως επόμενες μέρες της δολοφονίας είχε κρίνει αναγκαίο να συμπαρασταθεί στους ωρυόμενους εμπόρους για τις σπασμένες τζαμαρίες και όχι στους οργισμένους μαθητές για τα γκρεμισμένα όνειρα. Αλητεία πάππου προς πάππου.