Χρήστος, ο Παπουτσωμένος Αυτιστικός

Ασφαλώς και δεν περίμενα από τον Χρήστο Παπουτσή να ενσκήψει με ευαισθησία πάνω από το μεταναστευτικό. Ποτέ δεν έπαψε να είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχημένου φελλού, με αποκορύφωμα το ότι  κατάφερε να χάσει εκλογική αναμέτρηση από την κόρη του Μητσοτάκουλα για τον Δήμο της Αθήνας, τέσσερα χρόνια πριν μας χτυπήσει ο εγκέλαδος της πλατείας Κολωνακίου Νικήτας Κακλαμάνης. Αφού λοιπόν, έκανε τον ανιμνημονιακό νταή μέχρι να φάει ξυλιές στα πισινά από τον Πάγκαλο για την αυθάδειά του, ορίστηκε υπουργός Προστασίας του Πολίτη διαδεχόμενος το άλλο ιερό τέρας της πολιτικής, που ακούει στο όνομα Μιχάλης Χρυσοχοϊδης. Επειδή έχει να διαβάσει από τότε που ήταν -και αυτός- στο Πολυτεχνείο, άρχισε να χαζεύει τα βιβλία που του είχε αφήσει παρακαταθήκη ο προκάτοχος. Τι βρήκε λοιπόν ο Χρήστος στα ράφια του Μιχάλη; Τι διάβασε και έγινε χειρότερος και από τον Πλεύρη; Βρήκε ένα πόνημα του Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ με τίτλο "Λατινοαμερικάνικο Αίμα στο Ρίο Γκράντε", όπου ο ημίθεος Αυστριακός διηγείται την αναχαίτιση των μεξικάνων λαθρομεταναστών στα σύνορα της Καλιφόρνιας. Δίπλα υπήρχε ένα άλλο έπος, όπου ο σύντροφος Θαπατέρο έγραφε στο "Μαύροι στην Ισπανία; Όχι, ευχαριστώ!" πόσο απλή είναι η  λύση του μεταναστευτικού με πεντακόσια παλούκια και διακόσια χιλιόμετρα ηλεκτροφόρο κοτετσόσυρμα. 

Με την έμπνευση να ξεχειλίζει από τα μπατζάκια, ο Χρήστος Παπουτσής έρχεται να λύσει το πρόβλημα και στην Ελλάδα με τον ίδιο τρόπο. Παλούκια και κοτετσόσυρμα στον Έβρο, χωρίς κανείς να αναρωτιέται ούτε καν για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Για την ηθική διάσταση του ζητήματος, δεν κάνω κουβέντα γιατί τα είπε όλα ο υπουργός δηλώνοντας με στόμφο ότι η Ελλάδα ότι ήταν να πάρει από τους μετανάστες, το πήρε. Σωστά. Και πορτοκάλια μας μάζεψαν στην τζάμπα, και Ολυμπιακούς Αγώνες μας έκαναν, και ζωντανούς πήγαμε να τους κάψουμε στον Άγιο Παντελεήμονα, και από τα αγροτικά τους δέσαμε και τους σύραμε στο Φαρ Ουέστ της Ηλείας. Δεν πρέπει να έχουν παράπονο. Το πρόβλημα με το μεταναστευτικό είναι θέμα τάξης μεγέθους. Όπως με πορδές δε βάφτηκαν ποτέ στην ιστορία αυγά, όπως με Γιώργο Παπανδρέου δεν πρόκειται ποτέ να ζήσουμε σοσιαλισμό, έτσι και με φράχτες δεν αναχαιτίζονται οι μετανάστες. Οι μετανάστες θα σταματήσουν να έρχονται μόνο όταν πάψουν να υφίστανται οι λόγοι εκείνοι που τους εκριζώνουν από τις εστίες τους. Προσωπικά, δεν έχω γνωρίσει κανένα μετανάστη που να μην ονειρεύεται το νόστιμον ήμαρ, αρκεί αυτό να μην περιλαμβάνει βασανιστήρια, εμφύλιες συρράξεις, οικολογικές καταστροφές, χολέρα και δυσεντερία. Οπότε, ας αφήσει ο Παπουτσής τις αυτιστικές μπαρούφες και ας κοιτάξει να τηρήσει απλά αυτά που οφείλει βάσει νόμου και διεθνών συμφωνιών όσο αφορά τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων για παροχή ασύλου ή υγειονομική περίθαλψη -να το κάνει επειδή οφείλει και όχι για τη σοσιαλιστικιά του την καρδιά. Ας κοιτάξει να πιέσει την Ε.Ε. προς μια πιο ισότιμο καταμερισμό των μεταναστευτικών ρευμάτων (λες και όλοι οι μετανάστες θέλουν να ριζώσουν στην Ελλάδα και να πουλάνε ρολόγια έξω από την ΑΣΟΕ και όχι να καταλήξουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες). Και κυρίως, ας κοιτάξει να δει σε τι βαθμό συμμετείχε η Ελλάδα με τις κατά καιρούς άνομες συμμαχίες της στις αιτίες που δημιούργησαν τα μεταναστευτικά ρεύματα προς την Ευρώπη. Όλο και κάποια ελληνική φρεγάτα θα βρει να βολτάρει στον Περσικό Κόλπο. Όλο και κάποιος υπέρβαρος ΕΜΘ επιλοχίας θα παίζει playstation στην Καμπούλ...

Μην απορήσετε αν μάθετε ότι το διαγωνισμό για την κατασκευή του φράχτη ανέλαβε ο Μπόμπολας, όπως καλή ώρα τον παράνομο ΧΥΤΑ της Κερατέας.