Σοβαρά τώρα, αυτή η αηδία με τους πολεμοχαρείς νεοκαουμπόηδες να εξουδετερώνουν στρακαστρούκες στο Ιράκ ντυμένοι σαν μεταλλαγμένοι αστακοί και περιβαλλόμενοι από τη συμπάθεια των χαροκαμένων -από τι και ποιους δε μάθαμε ποτέ- ντόπιων, ήταν η ταινία της χρονιάς; Δεν μπορώ να φανταστώ για ποιον μπορεί να παρουσιάζει το παραμικρό ενδιαφέρον, πλην ίσως κάποιων σιτεμένων σαπιόκωλων καραβανάδων οι οποίοι αντλούν κλέη και δόξα από ασκήσεις επί χάρτου, επί του καναπέως και επί πλατών ταλαίπωρων φαντάρων.
Συγνώμη κυρία Bigelow, αλλά ήσαστε πολύ αδύναμος κρίκος...
Στο στιγμιότυπο από την ταινία είναι κάτι περισσότερο από προφανής η φιλία και αγαστή συνεργασία μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων
Η μαλακία είναι ότι η Ακαδημία λειτούργησε τόσο σεξιστικά που έσπευσε να δώσει το όσκαρ στη γυναίκα σκηνοθέτη ανεξαρτήτως ποιότητας της ταινίας, δείχνοντας έτσι πόσο λίγη πίστη έχει στις γυναίκες! Παράλληλα βεβαίως ικανοποίησαν κ τη δικιά τους πολιτικά ορθή ανάγκη να μπορούν να λένε ότι το έχει πάρει κ μια γυναίκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ταινία δε μιλάω γιατί πρώτον δεν την έχω δει κ δεύτερον... έλα... σοβαρά τώρα... Αμερικάνοι στρατιώτες, "μικροί ήρωες της καθημερινότητας" στο Ιράκ; Δε μας χέζετε λέω 'γω; Αυτή η "δημοκρατική" στάση κατά του πολέμου/υπέρ των στρατιωτών έχει καταντήσει γελοία...
Χρήστο, προσυπογράφω την πρώτη σου παράγραφο στο ακέραιο! Η απονομή αποτελούσε εκπλήρωση κάποιου τύπου "χρέους" στο φεμινιστικό κίνημα αλλά στην ουσία πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Να βραβεύσει μία κακή αντρική ταινία μόνο και μόνο επειδή σκηνοθετήθηκε από γυναίκα. Κάνε μία προσπάθεια να τη δεις και θα διαπιστώσεις ότι πρόκειται για χοντροκομμένη προπαγάνδα του τύπου "αφού δεν μπορέσαμε να πείσουμε για τις αγαθές προθέσεις μας ως έθνος, ας πείσουμε για τις αγαθές προθέσεις των φαντάρων μας". Ακόμα κι έτσι, στην προκειμένη ισχύει περισσότερο από ποτέ το περίφημο "the road to Iraq's hell is paved with good intentions".
ΑπάντησηΔιαγραφή