Μετά από μία μεσημεριανή έφοδο σε ταβερνείο της Καισαριανής και την διόλου νηστίσιμη μάσα που έλαβε χώρα εκεί την Πέμπτη τη Μεγάλη, καταλήξαμε με τον Μαέστρο και τον Ψηλό για υπαίθριο απογευματινό καφεδάκι στου Λέντζου στο Παγκράτι. Τους συνδαιτυμόνες μου τους αναφέρω με τα συνθηματικά τους καθότι πρόκειται για σεσημασμένους διασαλευτές της τάξης και της ηθικής, αλλά θεωρήστε ότι η ανάρτηση συντάχτηκε ομαδικά κι εγώ λειτουργώ εν είδει εκπροσώπου τύπου. Ανάμεσα στα άλλα πολύ ενδιαφέροντα με τα οποία καταπιαστήκαμε, ήταν και το θέμα της πολιτιστικής κατρακύλας των μαύρων καλλιτεχνών και των αφροαμερικανών εν γένει, κατρακύλα χωρίς σύντομο τέλος απ' ότι φαίνεται. Η εικόνα είναι νοσηρή και πολύ λυπηρή. Πλήρης έλλειψη φαντασίας, απόλυτη παράδοση στις προσταγές ενός lifestyle κατασκευασμένο αποκλειστικά από λευκούς, ψευδαίσθηση μίας βολικής για όλους και ανώδυνης χαζοεπανάστασης διανθισμένης με όπλα, φαλλοκρατία, αμερικανικό όνειρο για τους ολίγους rappers και στρέβλωση της πραγματικότητας από αυτά τα πρότυπα για τους υπόλοιπους είναι η κυρίαρχη αντίληψη στους κόλπους της αφροαμερικανικής κοινότητας. Οι εποχές στις οποίες οι μαύροι καλλιτέχνες μάχονταν υπέρ των κοινωνικών δικαιωμάτων, της αυτοδιάθεσης και των ατομικών ελευθεριών και βρίσκονταν στην καλλιτεχνική πρωτοπορία φαίνεται να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι μέρες εκείνες στις οποίες ο Coltrane ανακάλυπτε και περήφανα παρουσίαζε στον πλανήτη τις ρίζες της φυλής του και των ανθρώπων της αποτελούν μακρινό παρελθόν. Οι καιροί κατά τους οποίους ο Gil Scott Heron προειδοποιούσε την καθεστηκυία τάξη ότι η επανάσταση δε θα μεταδοθεί από την τηλεόραση, έχουν γίνει βορά του νέου κροίσου 50 Cent. Η επανάσταση αυτή δε θα γίνει ποτέ. Κι αν γίνει, οι όροι θα τεθούν από ακριβώς αυτούς εναντίον των οποίων υποτίθεται ότι θα στρεφόταν, ανάμεσά τους και τα τηλεοπτικά δίκτυα. H Nina Simone ηττήθηκε κατά κράτος από την Oprah. O Malcom X γονατίζει ταπεινωμένος μπροστά στον Jay Z. Οι Μαύροι Πάνθηρες εκφυλίστηκαν σε καλόβολα γατάκια του καναπέ που κρατούν συντροφιά σε νέγρες σταρλετίτσες. Το όνειρο του αιδεσιμότατου King υπονομεύθηκε εκ των έσω, από τους δικούς του ανθρώπους και αντικαταστάθηκε από χλιδάτα αυτοκίνητα, βίλες στη Santa Monica, γκόμενες, χρυσαφικά και όπλα. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν χρειαζόταν το crack για να σμπαραλιαστεί η περηφάνια της μαύρης κοινότητας. Αρκούσε το ναρκωτικό που έπαιρναν και παίρνουν όλοι και όλες. Γερές δόσεις από good, old American dream.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου