Τζάμπα μάγκες

Αν κρητικός λεβέντης είναι ο μαυροπουκαμισάς κάφρος με περισσότερα καράτια στους μπρασελέδες ακόμα και από τις φυτίες φούντας στον Ψηλορείτη, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι αυτός που αναλώνει την ευφυία του σε μαντινάδες τύπου "η γκόμενα μου χτύπαγε δύο αυγά στο μπλέντερ, και τώρα ξημερώνεται μέσα στο Hondos Center", τις οποίες και θεωρεί συνέχεια της κρητικής λαϊκής παράδοσης, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι αυτός που κρεμάει σκυλιά ζωντανά από τους φράχτες ή τα περιφέρει σουβλισμένα στην πλατεία του χωριού, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι αυτός που μας ζαλίζει τα παπάρια για δήθεν απόσχιση από την Ελλάδα και παράλληλα τσεπώνει τις επιχορηγήσεις της Πασοκάρας και της Νέας Δημοπρασίας επί τριακονταετία, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι ο μικροφαλλικός που χρησιμοποιεί το όπλο ως προέκταση του πέους του, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.
Αν κρητικός λεβέντης είναι αυτός που καμαρώνει επειδή ήπιε ένα μπουκάλι Chivas σε τρία λεπτά, τότε κρητικοί λεβέντες δεν ήταν ο Νίκος Ξυλούρης και ο Νίκος Καζαντζάκης.

Επειδή, όμως, κρητικοί λεβέντες ήταν ο Ξυλούρης και ο Καζαντζάκης, είναι αδύνατο να ανήκουν στην ίδια συνομοταξία κι όλοι οι προηγούμενοι.

Έναυσμα για την ανάρτηση αποτέλεσε εθιμοτυπική επίσκεψή μου σε κρητικό διασκεδαστήριο, όπου εκτίθονταν όλοι οι ανωτέρω χαρακτηριστικοί τύποι παληκαρά οι οποίοι ενδημούν στην Κρήτη. Τι να σας πω, το διασκέδασα με την καρδιά μου...