Ε, Μίμη...

Το πρωί της Παρασκευής με ξέβρασε το ραδιοφωνικό κύμα στη συχνότητα του Flash, την ώρα που από το μικρόφωνο του σταθμού αγόρευε ο πραγματικά ευφυέστατος ρήτορας Μίμης Ανδρουλάκης. Για συντροφιά του είχε δύο κότες, απόλυτα αποβλακωμένες από το life style, αμφότερες εμπίπτουσες στην κατηγορία την οποία το σοφό γραπτό σε τοίχο της γειτονιάς μου περιγράφει ως "παπούτσια Gucci και μυαλό κουκούτσι". Την εντύπωση αυτή την οποία σχημάτισα από τα λεγόμενά τους, επιβεβαίωσε και η ανάγνωση των βιογραφικών τους, όπου περιγράφονται τεράστια επιτεύγματα μεγέθους "κοσμικό και τηλεοπτικό ρεπορτάζ στο Πρώτο Θέμα", αρχισυνταξία στην εκπομπή "ΟΛΑ" (αλήθεια, πώς μπορεί μία γυναίκα να εργάζεται υπό το πλέον φαλλοκρατικό και κίβδηλο άτομο της ελληνικής τηλεόρασης...). Κάποια στιγμή, η μία εκ των κυριών αρχίζει να βάλλει κατά της αριστεράς, λέγοντας ότι είναι αδύνατο να αναφέρεται στην κρίση και την πιθανότητα χρεωκοπίας χαρακτηρίζοντάς τις "παραμύθι" και να προτρέπει τον κόσμο να κατεβαίνει στο δρόμο, να διαδηλώνει και να διεκδικεί. Κι ύστερα μίλησε ο Μίμης.

Τι είπε ο σύντροφος Μίμης; Είπε ότι η αριστερά δεν θα έπρεπε να αμφισβητεί την πιθανότητα χρεωκοπίας, καθώς ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα δικαίωνε τη στάση και τις φιλοσοφικές της καταβολές. Μιλώντας μαρξιστικά για πρώτη φορά μετά από καμιά δεκαπενταριά χρόνια θύμισε τον θείο Κάρολο να γράφει ότι οι κρίσεις είναι ίδιον του καπιταλισμού και τον τρέφουν. Άρα, συμπέρανε, η αποδοχή του ενδεχομένου χρεωκοπίας από την αριστερά αποτελεί ένα βέλος στη φαρέτρα της και δικαίωση της κοσμοθεωρίας της.

Αγαπητέ Μίμη, θα ήθελα να σου επισημάνω δυο τρεις σκέψεις που κατέβασε η φτωχιά η γκλάβα μου. Να σου θυμίσω ότι ο θείος Κάρολος δεν μιλούσε απαραίτητα για πραγματικές κρίσεις αλλά και για τεχνητές τις οποίες εκμεταλλεύονταν οι αγορές και το κεφάλαιο. Και ότι αυτές οι κρίσεις τις πλείστες των περιπτώσεων καταλήγουν με τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Επίσης, θα ήθελα να σου πω ότι μου θυμίζεις κάτι γιατρούς φυτά από το διάβασμα, οι οποίοι πανηγυρίζουν πάνω από το κεφάλι του αρρώστου όταν διαπιστώνουν ότι έπεσαν μέσα στη διάγνωσή τους ανεξάρτητα αν με τη διάγνωση αυτή ο άρρωστος έχει δεν έχει τρεις μήνες ζωής. Αν προτείνεις ότι προτεραιότητα της αριστεράς είναι να δικαιωθεί το πολιτικοοικονομικό της πλαίσιο και όχι να προστατέψει όσους πλήττονται από τα απόνερα μιας τρικυμίας στην οποίο δεν συμμετείχαν στο ελάχιστο, τότε η πρότασή σου φαντάζει κομματάκι διεστραμμένη.

Ο Ανδρουλάκης είναι ενδιαφέρων τύπος και η εκπομπή είχε και καλές στιγμές. Ακούστε τη εδώ, αν αντέξετε τις καρακαηδόνες από το ραδιοφωνικό χαρέμι του Flash, πράγμα εξόχως δύσκολο.