Υψικάμινος

Η διακυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, αυτή που έμελε να εξελιχθεί σε οικονομική δικτατορία, ξεκίνησε με ένα εναρκτήριο υπουργικό συμβούλιο διαφορετικό. Ο Γιώργος είχε καλεσμένο έναν άλλο Γιώργο, τον τότε Συνήγορο του Πολίτη και νυν Συνήγορο της Κυβέρνησης, Γιώργο Καμίνη. Η κίνηση έγινε δεκτή με θαυμασμό από τον φίλα προσκείμενο στο ΠΑΣΟΚ τύπο -δηλαδή όλον. Η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με το φεστιβάλ μπουγάτσας και τουρνουά Πλέηστέησον (Καραμανλής vs. Βουλγαράκης και Πολύδωρας vs Πάκης, οι νικητές μεταξύ τους) που λάμβανε χώρα επί Νέας Δημοπρασίας, η κίνηση μπορεί να στερείτο παντελώς ουσίας, αλλά είχε κάποιο συμβολισμό. Ποιος όμως ήταν ο συμβολισμός;
Μπορεί ο ΣτΠ να είναι ένας θεσμός που παρέχει νομική υποστήριξη γνωμοδοτικού χαρακτήρα στους πολίτες για διάφορα ζητήματα, αλλά επί του πρακτέου και ως επί το πλείστον αυτά αφορούν περιπτώσεις στις οποίες ο πολίτης βρίσκεται σε αντιδικία με την οργανωμένη Πολιτεία. Με λίγα λόγια, ο γιος του Εραστή, εγγονός του Παπατζή κι Έλλην πρωθυπουργός κάλεσε τον τότε ΣτΠ για να του πει πώς να μην αδικεί τους πολίτες, κάτι το οποίο, παρά το ότι ποδήλατο δε νογάει, όφειλε να γνωρίζει από μόνος του.
Αυτή η επικοινωνιακή αλλαξοκωλιά, με την οποία μούσκεψε το βρακάκι του Σταύρου Θεοδωράκη και σηκώθηκε εν είδει στύσεως η ακαλαίσθητη γραβάτα του Μανώλη Καψή, δεν έμεινε εκεί. Ανταμείφθηκε από την κυβερνητική παράταξη, από την συν αυτή "υπεύθυνη Αριστερά" του Φώτη Κουβέλη και από τους Οικολόγους με τη στήριξη του Καμίνη στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Δηλώνω απερίφραστα ότι από την προεκλογική κιόλας περίοδο ο Καμίνης φαινόταν -κι έμελλε να είναι τελικά- ανεπαρκέστατος. Έρμαιο των κεντρικών επιλογών της κυβέρνησης για την τοπική αυτοδιοίκηση τις οποίες αναπαρήγαγε καθ 'υπαγόρευση, ο Καμίνης δε θα έβγαινε όχι δήμαρχος αλλά ούτε πρόεδρος δεκαπενταμελούς. Βγήκε για τρεις λόγους. Ο πρώτος ήταν η αλαζονεία του χειρότερου δημάρχου από καταβολής οργανωμένων μορφών πολιτειών, της διαστάυρωσης Michael Bloomberg και Χάρη Ρώμα ως δημάρχου Κολοκοτρωνιτσίου, της Αυτού Σιχαμέρότητας Νικήτα Κακλαμάνη. Ο δεύτερος ήταν η στήριξη της οποίας έτυχε η υποψηφιότητά του από ευρύτερες από αυτές που επίσημα τον πρότειναν δυνάμεις, κυρίως από το χώρο της Αριστεράς και ανένταχτους πολίτες. Ας μην βαυκαλίζεται ο Κύρκος με τον Κουβέλη, δεν τον έβγαλαν μόνοι τους δήμαρχο, τα κουκιά δε βγαίνουν ούτε με τα μαθηματικά του Lobachevsky. Ο τρίτος είναι η προώθηση την οποία του επιφύλασσαν -με το αζημίωτο φαντάζομαι- τα λεγόμενα free press έντυπα της πόλης. Αυτά τα καρκινώματα είναι υπεύθυνα για διάφορα εγκλήματα όπως οι στήλες που σου επιβάλλουν τι-να-like-και-τι-να-don't-like, η καθιέρωση κάθε βλαχονεοταβέρνας που βάφει ροζ τους τοίχους και κρεμάει κατσαρόλια και σουρωτήρια από τα ταβάνια ως απόλυτα in στέκι και λοιπές αηδίες, για τις οποίες επιφυλάσσω ειδική μεταχείριση σε  φαραωνικών διαστάσεων post με θέμα την Αθήνα.
Ο Καμίνης εξελέγη λοιπόν δήμαρχος, έχρισε αντιδημάρχους από όλες τις συνιστώσες που τον στήριξαν και κάπου εκεί ξεκίνησε το μπάχαλο. Στην ίδια παράταξη συγχρωτίζονται ένα πρωτοπαλίκαρο του επίσημου κήρυκα του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα, του Στέφανου Μάνου, κάμποσοι αντιδήμαρχοι με αναφορές στο Πασοκ και αρκετοί επίσης που ακούνε τη βραχνή φυσαρμόνικα του Λεωνίδα Κύρκου και αναλύονται σε λυγμούς. Το τι έχει συμβεί τους τελευταίους μήνες, δεν περιγράφεται. Ο νεοφιλελεύθερος δήλωσε ότι οι συμβασιούχοι δεν πρέπει να επαναπροσληφθούν παρά το ότι είναι γνωστό ότι καλύπτουν πάγιες ανάγκες (βλ. καθαριότητα, παιδικοί σταθμοί). Μούγκα ο δήμαρχος. Κατεβάζει πρόταση ο δήμαρχος ώστε να μεσολαβήσει ο Δήμος μεταξύ κυβέρνησης και απεργών πείνας στην Υπατία και η πρόταση αποδοκιμάζεται από την πλειοψηφία των συμβούλων της παράταξής του ως επικοινωνιακή διευκόλυνση προς την κυβέρνηση (οι αλλαξοκωλιές που λέγαμε). Κατεβαίνει πρόταση στο δημοτικό συμβούλιο για ψήφισμα στήριξης των απεργών πείνας, μούγκα ο δήμαρχος αλλά καθόλου μούγκα οι σύμβουλοί του που επιθυμούσαν να στηρίξουν την πρόταση. Πετάει μια από τις γνωστές παπαριές του ο τρίτος Γιώργης, ο Καρατζαφέρης ο Καβαλάρης, για περιορισμό των πορειών στα πεζοδρόμια (όλως τυχαίως μετά τις τελευταίες επιτυχημένες πορείες στο κέντρο της Αθήνας), σκοτώνεται να υπερθεματίσει ο δήμαρχος. Το τελευταίο απολαυστικό επεισόδιο παίχτηκε προχτές, όταν και συνέβη ενδοπαραταξιακή σύρραξη για το αν -σοβαρά τώρα- οι γάτες θα περιθάλπονται από την ίδια υπηρεσία του δήμου που φροντίζει και τους σκύλους. Ήμαρτον που λέει και ο Γεωργίου. Υπάρχει ακόμη αυτή η διάχυτη αισιοδοξία για τη θητεία Καμίνη;