Αυτήν την Πέμπτη στα περίπτερα

Μακάρι να μην σάπιζες στον τάφο που "εκοιμήθεις" και να τα έβλεπες. Μακάρι, Παρασκευαϊδη να μην σε είχε φάει ήδη το μαύρο χώμα, να μην είχες γίνει γεύμα για τα σκουλήκια και τα πεύκα που κοσμούν το "κοιμητήριό" σου. Μακάρι να ήσουν από μια μεριά και να έβλεπες πόσο δίκιο έχει ο λαός, το ποίμνιό σου, τα πρόβατα που τα έκανες ότι ήθελες όταν τους δηλητηρίαζες τα ήδη βλαμμένα από την οσφυοκαμψία σε κάθε κοσμική ή εξωκοσμική εξουσία μυαλουδάκια, όταν λένε δοθείσης της παραμικρής αφορμής ότι όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κότες. Μακάρι να ζούσες και να καμάρωνες έναν-έναν τους εκλεκτούς σου, τους γλείφτες που σου έπαιρναν στημένες συνεντεύξεις στα ακριβά σου σαλόνια γεμάτα με διάφορους διάκους-πουτανάκια να σου γλύφουν τα παπάρια για ένα κομμάτι παντεσπάνι ή για μια μητροπολιτική έδρα, θαμπωμένοι από τα πολυποίκιλτα και φανταχτερά σου ράσα, που στέκονταν βουβοί να παρακολουθούν τα πύρινα, ασυνάρτητα και φασίζοντα λογύδριά σου να σε ανέχονται γιατί "σε είχε ανάγκη ο τόπος". 

Πού είσαι τώρα Παρασκευαϊδη να καμαρώσεις τον Νικολάκη τον Χατζηνικολάου να σε μοιράζει στα περίπτερα μαζί με την Ρήαλ Νιουζ, όπως το περιοδικό Πίστα μοιράζει τους δίσκους του Τάσου του Μπουγά, να σε "σταυρώνει" κρεμώντας σε στα περίπτερα της Ομόνοιας δίπλα σε τσόντες και ταξιδιωτικούς οδηγούς γραμμένους σε άπταιστα κυριλλικά και αραβικά. Να σε ξεφτιλίζει για να πουλήσει η κωλοφυλλάδα του, που δεν την αγοράζει σοβαρός άνθρωπος ούτε για να διπλώσει μπαρμούνια από την λαϊκή.

Κρίμα που δεν είσαι ανάμεσά μας, στο μάταιο τούτο κόσμο για να διαπιστώσεις πως ο θυμόσοφος λαός έχει επίσης δίκιο όταν λέει ότι όλα εδώ πληρώνονται...