Κυριακή 1 Απριλίου 2012

God Is Dead, Long Live the Nightstalkers

Με το Κύτταρο Live, μου πηγαίνουν καλά τα πράγματα, δεδομένου ότι έχω παρακολουθήσει εκεί δύο από τις καλύτερες συναυλίες της ζωής μου (Bonamassa και Atzmon). Το ότι χθες θα τρίτωνε το καλό, είναι από αυτά που οι στοιχηματζίδες και οι αλογομούρηδες χαρακτηρίζουν ως σιγουράκι. Έχοντας κάνει προεργασία το καλοκαίρι ξεροσταλιάζοντας κάτω από ντάλα ήλιο στη Μαλακάσα για να δω κάποιες όχι τόσο γνωστές συναφείς μπάντες ονόματι Kyuss και Monster Magnet, χθες έφτασε η ώρα της πραγματικής βάφτισης. 
Για να μην μιλάω με γρίφους σαν ανοϊκός ξεμωραμένος γέρος, ας πούμε τα πράγματα ώς είχαν. Οι Nightstalker πήραν κεφάλια παίζοντας μια μουσική που -όπως είπε και ο Αργύρης- δεν είναι για κανονικούς ανθρώπους. Ούτε παίχτηκε από κανονικούς ανθρώπους. Αυθεντική ροκ σύνθεση -κιθάρα, μπάσο, τύμπανα. Ένας γνήσιος μαλλιάς -κανονικός μαλλιάς, όχι κοντοκουρεμένος κάγκουρας τάχαμου "δεν έχω ανάγκη το μακρύ μαλλί για να είμαι ροκάς, μην με πούνε και πρόβατο"- σε κάθε όργανο να πλαισιώνει σαν αφοσιωμένο παπαδάκι τον ημίγυμνο, ευρισκόμενο σε απόλυτη έκσταση πρωθιερέα της αίρεσης  των Nightstalker Argy. Το ποίμνιο έρμαιο στις ορέξεις της μπάντας. Έκσταση. Αυτοπροτείνομαι για την άμμισθη θέση του γιατρού της μπάντας και δη του Αργύρη. Όχι ότι με έχει ανάγκη. Όταν έχεις πουλήσει την ψυχή σου στο ροκ, είσαι απέθαντος. Καληνύχτα παιδάκια, που λέει και ο Αργύρης.       

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου