...Standing together we were badass, on any given night, on our turf, some of the baddest on planet. We were united, we were strong, we were righteous, we were unmovable, we were funny, we were corny as hell and as serious as death itself. And we were coming to your town to shake you and to wake you up. Together we told an older, richer story about the possibilities of friendship that transcended those I'd written in my songs and in my music. Clarence carried it in his heart. It was a story where the scooter and the big man not only busted the city in half, but we kicked ass and remade the city, shaping it into the kind of place where our friendship would not be such an anomaly.
I'll miss my friend, his sax, and the force of nature that was his sound. But his love and his story -the story that he gave to me, that he whispered in my ear, and that he gave to you- is going to carry on.
Clarence was big and he made me feel, think, love, and dream big. How big was the big man? Too fucking big to die. You can put it on his gravestone, you can tattoo it over your heart.
Clarence doesn't leave the E Street Band when He dies. He leaves when We die.
Το ένα και μοναδικό αφεντικό κρατάει τους καλύτερους στίχους του τελευταίου του δίσκου για τον πρόωρα χαμένο, πραγματικά ξεχωριστό σαξοφωνίστα της E Street Band Clarence Clemons.
Κώστα, σε αγαπάω για κάτι τέτοια κείμενα. Και όταν βρεθούμε από κοντά, θα μου εξηγήσεις πώς τελικά αποφάσισες να περάσεις στο βινύλιο. Γιατί στα 'λεγε ο παλιός (εγώ!) αλλά εσύ επέμενες στο ψηφιακό! axaxaxaxaxaxax!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ: Σχετικά με ψηφιακό/αναλογικό, παίζει ένα ανέκδοτο του Δημάρχου, από εποχές που δούλευε Metropolis! Σκάει χοντρός Πειραιώτης μεταλλάς, χειμώνα με βερμούδα, και αρχίζει να του λέει πως πήγαν οι ηχογραφήσεις της μπάντας του (του Πειραιώτη, ο άλλος όπως ξέρεις δε θα αφήσει γραπτά, σαν τον Σωκράτη). Περιγράφοντας, λοιπόν, το αποτελέσμα, καταλήγει: "και βγήκε ένας ήχος εντελώς αναλογικός, ακριβώς σαν των Slayer" axaxaxaxaxaxaxax!!!!
Ένα-ένα Ισαάκ! Όσο αφορά τον δίσκο, δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό αν εξαιρέσεις τη συναισθηματική φόρτιση του γεγονότος ότι είναι ο πρώτος δίσκος χωρίς τον Clemons (αν και έχουν ενσωματωθεί δύο σόλο του από live στον δίσκο). Μάλλον ξεχωριζουν τα δύο κομμάτια που συμμετέχει ο Morello.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τη στροφή στο παρελθόν, μάλλον πρόκειται για απωθημένο λόγω του ότι ο Νιόνιος βιάστηκε να μας πάρει cd player. Καλό-χρυσό το πικάπ, αλλά έχει ένα τεράστιο πρόβλημα. Πρέπει να σηκώνεσαι από τον καναπέ για να αλλάξεις τραγούδι!
Όσο για το τελευταίο, το αρχέτυπο του έλληνα μεταλά που μου περιγράφεις, κάτι θα ήξερε για να το λέει!