Ύβρις, Τίσις, Νέμεσις

Το έχω ξαναθίξει παλιότερα το θέμα του ντόπινγκ, αλλά οι χθεσινές εξελίξεις δεν θα μπορούσαν παρά να είναι βούτυρο στο ψωμί μου. Η τιμωρία της Πηγής Δεβετζή με διετή αποκλεισμό από όλες τις αθλητικές διοργανώσεις για το γεγονός ότι δεν κατέστη δυνατό να δώσει δείγμα για έλεγχο (το περίφημο non show στην αθλητική ορολογία) πριν δύο χρόνια, δεν το κρύβω ότι με χαροποίησε ιδιαίτερα. Κι ο λόγος είναι ότι δείχνω βαθύ σεβασμό στις αρχές της αρχαίας τραγωδίας, όχι επειδή είναι ελληνικής κατασκευής και προελεύσεως αλλά επειδή παράγουν ήθος κι απονέμουν δικαιοσύνη, χωρίς τα οποία των ανθρώπων οι κοινότητες θα ήταν χειρότερες από ζούγκλα (είναι ελάχιστα τα είδη τα οποία σκοτώνουν άτομα του ίδιου είδους κι ένα από αυτά είναι ο άνθρωπος). 

Το προσωπείο της Δεβετζή θα μπορούσε να να βρίσκεται στη σελίδα της Βιοχημείας η οποία περιγράφει τις παρενέργειες των εξωγενώς λαμβανόμενων γεννητικών ορμονών. Παρά ταύτα, τη θυμάμαι αιωνίως παραπονούμενη για το ότι δεν είχε καταφέρει να καταλάβει την πρώτη θέση σε μια μεγάλη διοργάνωση αλλά αρκούταν στη δεύτερη ή στην τρίτη. Προχωρώντας ακόμη παραπέρα, συχνά κατηγορούσε τις συναθλήτριες οι οποίες την νικούσαν για αθέμιτα μέσα κι άφηνε υπονοούμενα για την πιθανότητα αυτές να έχουν υποβληθεί σε φαρμακοδιέγερση. Η Δεβετζή σε αγαστή συνεργασία με το προπαγανδιστικό σύστημα το οποίο στήριζε αδιάκοπα το σαθρό μεγαλοϊδεατικό οικοδόμημα του ελληνικού (πρωτ)αθλητισμού είχαν έτσι δημιουργήσει για την ίδια την εικόνα της αγνής ελληνίδας αμαζόνας, η οποία δεν κατακτά την κορυφή που δικαιωματικά και γονιδιακά της ανήκει επειδή κάποιες ουρανοκατέβατες μαύρες ντοπάρονται υπό την προστασία των μπανανιών της Αφρικής και εκτός ελέγχου από τη Διεθνή Ομοσπονδία. Η ύβρις ήταν συνεχής και παρουσίαζε αξιοθαύμαστη επαναληψιμότητα μετά από κάθε μεγάλη διοργάνωση. 

Το ακόμη χειρότερο σε όλη αυτή τη δυσωδία είναι ότι η  Διεθνής Ομοσπονδία του Στίβου δε θα γνωστοποιούσε την τιμωρία αν η Δεβετζή αποσυρόταν από τους αγωνιστικούς χώρους, όπως υποτίθεται ότι σχεδίαζε. Η ποινή ανακοινώθηκε μόνο όταν η αθλήτρια ανακοίνωσε τα σχέδιά της να συνεχίσει την καριέρα της. Με άλλα λόγια, αν τελικά η Δεβετζή αποσυρόταν, η ομερτά θα αποσιωπούσε την τιμωρία και θα παρέδιδε άλλη μία αμόλυντη ηρωίδα στην ελληνική κοινωνία. Και δώστου περιοδείες στα σχολεία η Δεβετζή, δώστου ονοματοδοτήσεις γυμναστηρίων προς τιμήν της και δώστου παραληρήματα για την υπεροχή της ελληνικής φυλής...

Λυπάμαι που με όλα αυτά έχω πάψει να ασχολούμαι με το υπέροχο άθλημα του στίβου εδώ και χρόνια. Και λυπάμαι περισσότερο, γιατί έχω ζήσει μεγάλες στιγμές οικογενειακής ευτυχίας όταν παρακολουθώντας με τους γειτόνους τις μεγάλες διοργανώσεις, απολαμβάναμε τον πατέρα μου και τον Δημητρό να υπολογίζουν με ακρίβεια εκατοστού τα άλματα ή να θυμούνται και να νοσταλγούν μεγάλους αθλητές του παρελθόντος. 

Η μέρα...

...και η νύχτα