Το χάνι της Γραβιάς

...Ή μάλλον, το χάλι του Γαβρά, απόλαυσε σύμπασα η Ελλάδα πριν κάποιες ημέρες, όταν σε εκδήλωση προς τιμή του σκηνοθέτου στο Παρίσι, Έλληνες και Γάλλοι φοιτητές επιτέθηκαν φραστικά στον παρόντα Θεόδωρο Πάγκαλο για τα κατορθώματα αυτού και της κυβέρνησής του, ζητώντας του να αποχωρήσει. Αποτέλεσμα της όλης αναστάτωσης, η οποία όπως έμαθα από τον Γιάννη -ο θεός των Ελλήνων και των τραπεζών να τον έχει καλά- Πρετεντέρη ήταν άκρως φασιστική, ήταν να ματαιωθεί η προβολή της ιστορικής ταινίας του δημιουργού, Ζ. 

Παρά το ότι επικροτώ απόλυτα το εν Παρισίοις νταβαντούρι και ειδικά την ατάκα-ερώτηση "μαζί τα φάγαμε χοντρέ;", κανονικά θα στεναχωριόμουν λίγο για τη ματαίωση της προβολής μιας τόσο σημαντικής ταινίας, χωρίς βέβαια να το θεωρώ κάτι περισσότερο από παράπλευρη απώλεια στα πλαίσια μιας πολύ σπουδαίας πολιτικής πράξης. Τελικά, δε στεναχωριέμαι καθόλου και για αυτό φρόντισε ο ίδιος ο Γαβράς, ο οποίος σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βάλει σε μια τάξη τα ασυμμάζευτα που λέει και ο συνάδελφός του Notis, αναρωτήθηκε κατά πόσο είναι δημοκρατικό να ζητούν κάποιοι πολίτες την αποχώρηση ενός δημοκρατικά εκλεγμένου εκπροσώπου του ελληνικού λαού. Κάνοντας μια υπόθεση εργασίας ότι ο δημοκρατικά εκλεγμένος εκπρόσωπος του ελληνικού λαού είναι ο Θεόδωρος Πάγκαλος, έχω να θυμίσω στον Κώστα Γαβρά τα κάτωθι:

Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του δημοκρατικά εκλεγμένου Πάγκαλου καταστρατήγησε τους στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας οι οποίοι προτάσσουν ότι οι παρατάξεις υποστηρίζονται ή καταψηφίζονται βάσει ενός προγράμματος το οποίο καλούνται να εφαρμόσουν. Αν κάποιος αναγνωρίζει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην ανωτέρω παραγραφή, παρακαλώ να ειδοποιήσει και να μου βγάλει τις τσίμπλες από τα τσίνορα. 

Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Θόδωρα (τώρα που γνωριστήκαμε ας μην κρατάμε ανούσια προσχήματα), εξαπολύει λάσπη δια τηλεοράσεως βαφτίζοντας τρομοκράτες και συνοδοιπόρους όσους διαβάζουν προκηρύξεις τρομοκρατικών ομάδων, δέρνει κοριτσάκια και καταφεύγει σε προληπτικές προσαγωγές στις πορείες, καθορίζει την πολιτική ατζέντα με Καρατζαφέρηδες, Αδώνιδες και λοιπά αυγά του φιδιού και προωθεί νομοσχέδια χωρίς να χρειάζεται αυτά να περάσουν έστω την πλήρως απαξιωμένη βάσανο του κοινοβουλευτικού ελέγχου.Έλα Κώστα, μεταξύ μας ,και δημοκρατία δεν το λες αυτό. 

Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Θόδωρα στηρίζεται σε ένα απόλυτα διεφθαρμένο υπόβαθρο δημοσιογράφων υπαλλήλων μεγαλοεργολάβων και εκδοτών, χαφιέδων, παπαγάλων και άλλων παραδείσιων πτηνών ειδικευμένων στην τρομοκράτηση και χειραγώγηση των πολιτών. Επειδή εκτός από το Γαβρά, υπάρχουν κι άλλοι πιο αξιοπρεπείς καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με την περίοδο της δολοφονίας του Λαμπράκη, το νοσηρό κλίμα ταιριάζει άριστα σε αυτό που περιγράφει ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης στο "Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου". Το μόνο που μας -θεωρητικά- μας λείπει, είναι οι παρακρατικές ομάδες σαν αυτή που έφαγε λάχανο τον Λαμπράκη. Αν και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δε θα αργήσουν να βγουν παγανιά.