Ήταν χειμώνας του 1998 προς '99 κι εγώ βαριόμουν να λύσω την τελευταία φροντιστηριακού χαρακτήρα άσκηση χημείας που μου είχε μείνει για να πάω για νανάκια. Όταν γράφω για άσκηση φροντιστηριακού χαρακτήρα, καταλαβαίνετε ότι εννοώ για προκάτ, τυποποιημένες ασκήσεις, τις οποίες από ένα σημείο κι έπειτα ακόμα και ο πλέον καθυστερημένος εγκέφαλος εκπαιδευόταν να τις λύνει θέτοντας τα ίδια ελάχιστα ερωτήματα που θέτει και Κινέζος εργάτης στη γραμμή παραγωγής της Apple.
Δε χάνω λοιπόν καιρό και τηλεφωνώ στον πατέρα του κολλητού μου, ο οποίος χημικός και φαρμακοποιός γαρ, ήταν ο άνθρωπός μου για να μη φανώ ασυνεπής στο ραντεβού μου με τον Μορφέα.
-Καλησπέρα! Ο Κώστας είμαι. Να σας κάνω μια ερώτηση Χημείας;
-Φυσικά, ακούω!
-Τι αποτέλεσμα έχει η τάδε αντίδραση; Ξέρετε, έχω μπερδέψει τα μπούτια μου με τα σθένη και τις ρίζες...
-Μάλιστα...[μικρό διάλειμμα, στο οποίο υποθέτω ότι έγραφε τον τύπο της αντίδρασης]. Συνθήκες;
-Παρακαλώ, πώς είπατε;
-Συνθήκες ρε Κώστα. Σε τι συνθήκες γίνεται η αντίδραση;
Συνθήκες; Ποιες συνθήκες; Οι μόνες συνθήκες για τις οποίες είμαι σίγουρος είναι οι αντίξοες που επικρατούν όποτε λύνω ασκήσεις.
-Να βρε παιδάκι μου, πώς να στο πω. Πίεση, θερμοκρασία... Έχει δυο-τρεις παραλλαγές η λύση της, ανάλογα με τις συνθήκες.
Η άσκηση δε λύθηκε, αλλά καλύτερα. Το κέρδος ήταν μεγαλύτερο από το να λυνόταν. Ο άνθρωπος ήταν σοβαρός επιστήμονας και δεν επέτρεπε στον εαυτό του την τσαπατσουλιά ούτε όταν έλυνε ασκήσεις Χημείας λυκειακού επιπέδου. Το θυμήθηκα αυτό το περιστατικό με αφορμή την απίστευτη ελαφρότητα την οποία έχουν επιδείξει κράτος και ιατρική κοινότητα στο θέμα της γρίπης. Από τη μία πέρυσι ξεκινήσαμε να εμβολιάζουμε σωρηδόν κι όχι στοχευμένα (ανάλογα με τις συνθήκες που λέγαμε) ότι ανήκε στην οικογένεια των θηλαστικών -για να μην πω των σπονδυλωτών- χωρίς να δίνουμε έμφαση σε αυτούς που παραδοσιακά πλήττονται από τη γρίπη. Το αποτέλεσμα αυτής της ασυνάρτητης τακτικής ήταν να απαξιωθεί ένα από τα πιο αποτελεσματικά μέτρα πρόληψης της γρίπης, ο τακτικός εμβολιασμός των ομάδων υψηλού κινδύνου και του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Φέτος κυκλοφορούν καρδιοπαθείς, αναπνευστικοί, παχύσαρκοι ανεμβολίαστοι υπό το φόβο που δημιούργησε η περσινή φρενίτιδα, για να μην σχολιάσω γιατρούς και νοσηλευτές οι οποίοι φτερνίζονται στη μούρη των αρρώστων. Καμαρώστε αποτελέσματα: 65 θάνατοι από γρίπη μόνο στην Ελλάδα, περίπου 190 συνολικά σε όλη την Ευρώπη. Χαίρεστε κι αγαλιάστε!
Φίλε μου, ποιός όμως φταίει πραγματικά για αυτήν την περσινή κατάσταση φρενίτιδας; Ο απλός και ανίδεο κοσμάκης ή μήπως εμείς οι επαΐοντες (τρομάρα μας!)ιατροί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ κόσμος ήταν και θα παραμείνει έρμαιο των -φαινομενικά- ειδικών, οπότε δεν μπορούμε να τους αποδώσουμε εύκολα ευθύνη, ειδικά σε θέματα εξειδικευμένης γνώσης (όπως εν προκειμένω η λοιμωξιολογία). Τι γίνεται όμως όταν οι ειδικοί δεν μπορούν να προσανατολίσουν σωστά το ποίμνιον; Μήπως η απάντηση είναι... σφαγή;
Υ.Γ.: Ελπίζω να φοράς μάσκα ή τουλάχιστον να έχεις κάνει το εμβόλιο!
Μα προφανώς δεν κατηγόρησα τους πολίτες. Το παιχνίδι χάθηκε με την περσινή τραγελαφική και σχιζοφρενική διαχείριση της πανδημικής γρίπης. ΚΕΕΛΠΝΟ και γιατροί πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Και ακριβώς λόγω αυτού, φέτος βιώνουμε τη σφαγή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμβολιάστηκα πέρυσι, δεν έπαθα Guillain Barre και μου προσφέρει και φέτος 95% ανοσία (κατά τας γραφάς του Clinical Infectious Diseases)!