Τον Κραουνάκη τον γουστάρω πολύ. Μου αρέσει το διονυσιακό του μπρίο που τον κάνει να μοιάζει με Ρωμαίο στρατηγό πνιγμένο στα καζάνια με τα φοντί τυριού στα Αστερίξ. Μου αρέσει ο τρόπος που γράφει μουσική, παρά το ότι δεν είναι και ο πιο καινοτόμος Έλληνας συνθέτης. Μου αρέσει να τον ακούω να ερμηνεύει με την τρανταχτή γαϊδουροφωνάρα του τα μεγάλα μπλουζ του, "Ανθρώπων Έργα" και "Αυτή η Νύχτα Μένει". Μου άρεσε όταν η μάνα μου με υποχρέωσε μετά από ενδοοικογενειακό πόλεμο να της κάνω παρέα στη "Σπείρα-Σπείρα", ως αντάλλαγμα που μου είχε καθαρίσει τους κόπρους του Αυγείου (το σπίτι μου δηλαδή). Με τον Κραουνάκη μοιραζόμαστε κι ένα κοινό παραλήρημα, το οποίο δεν είναι άλλο από την πεποίθηση ότι η αισθητική και η τέχνη γνώρισε τη μεγαλύτερη κατάπτωση στην Ελλάδα επί εκσυγχρονιστικής διακυβέρνησης από όλους αυτούς τους θαμώνες του Μεγάρου Μουσικής. Ήταν τότε που ενώ οι Νταλαροσαββόπουλοι έγλειφαν τις ελιές του Σημίτη και το σοσιαλιστικό μουστάκι του Κατσιφάρα και οι Σκανδαλολαλιώτηδες επέμεναν ότι οι "Νότες Είναι Εφτάψυχες" ήταν εφάμιλλο του "Χαμόγελου της Τζοκόντας", ο Κραουνάκης έκρουε επίμονα τον κώδωνα του κινδύνου.
Δοθέντων των ανωτέρω, έπαθα μεγάλη πλάκα όταν χαζεύοντας την Ελληνοφρένεια πριν κάποιες μέρες, είδα τον Σταμάτη προσκεκλημένο της Σταματίνας να ωρύεται και με λόγια ακατάληπτα μιλώντας τρανταχτά να υπερασπίζεται τη μοναδικότητα της ελληνικής φυλής ενώπιον αποτυχημένων αστρολόγων, ντεκαπαζαρισμένων ψυχολόγων και δημοσιογραφίσκων του "καλλιτεχνικού ρεπορτάζ". Το βίντεο θα το βρείτε εδώ και το επίμαχο σημείο είναι στα 09:18.
Σταμάτη, σύνελθε γρήγορα γιατί το trash είναι σαν την πρέζα. Εύκολα πέφτεις, δύσκολα ξεκολλάς. Ρώτα κι εμάς που συνεχίζουμε και βλέπουμε τις επαναλήψεις του "Ρετιρέ"...!
Παρεμπιπτόντως, R.I.P. Γιάννη και σε ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις.
Με στενοχώρησε κι εμένα που τον είδα να λέει αυτά τα πράγματα. Πάνε χρόνια, βέβαια, που ο Κραουνάκης φλερτάρει με το trash αλλά στο σημείο αυτό δεν περίμενα να φτάσει...
ΑπάντησηΔιαγραφή