Δεκάλογος

Δεν μπορούσα να αφήσω την πρόσκληση του Χρήστου να πέσει στο κενό, ειδικά μετά το παραλήρημα γκρίνιας που προηγήθηκε. Καθυστέρησα για λόγους ανωτέρας βίας, αλλά τώρα και μετά έναν αναζωογονητικό μεσημεριανό ύπνο, είμαι έτοιμος!

Αφού ενημερώσω ότι η σειρά είναι τυχαία, ξεκινάω το μέτρημα.

1. Το solo του David Gilmour στο Time. Η αποθέωση της κομψότητας και η επιβεβαίωση της ρήσης "τι θα ήταν το rock χωρίς το feedback";
2. Το Κορώνι. στην Κεφαλονιά και η τεράστια αμμουδερή πλαγιά που σκαρώνουν τα κύματα τους χειμώνες για να κάνουμε ο αδερφός μου κι εγώ τούμπες τα καλοκαίρια. 
3. Τα "Βαμμένα Κόκκινα Μαλλιά". Τα διάβαζα στην πρώτη μου επίσκεψη στο Παρίσι και ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι κανείς από όσους επιβάτες του μετρό κρατούσαν βιβλίο δε διάβαζε κάτι πιο σπουδαίο.
4.  Η κιθάρα μου, η οποία σίγουρα άξιζε να βρίσκεται στα χέρια κάποιου καλύτερου από μένα, αλλά επειδή μάτωσα για να την αγοράσω θα συνεχίζει να ταλαιπωρείται από τα κουλά μου. 
5. Ο μεσημεριανός ύπνος, ο τόσο παρεξηγημένος. Μιλάς με κάποιους ματαιόδοξους και σου λένε ότι θα κοιμηθούν μια και καλή όταν πεθάνουν, ότι σπαταλάς το χρόνο σου και λοιπές γραφικότητες. Απορώ πώς στερούν από τον εαυτό τους αυτό το ελιξήριο. 
6. Το Βερολίνο, στο οποίο ίσως να πέρασα την καλύτερη εβδομάδα της ζωής μου. Έχω φανταστεί άπειρες φορές τον εαυτό μου μόνιμο κάτοικο, τυλιγμένο σε κασκόλ και πουλόβερ, να ζω και να αναπνέω σε αυτόν τον παράδεισο με τον άνθρωπό μου, να συναναστρέφομαι με τους ανοιχτόμυαλους ανθρώπους του, να βομβαρδίζομαι από ερεθίσματα.... αλλά κάπου εκεί κάποια γριά με παίρνει αμπάριζα στο μετρό για να μου θυμίσει ότι πρέπει να αλλάξω γραμμή αν θέλω να κατέβω Αμπελόκηπους.
7. Να γνωρίζω συναρπαστικούς ανθρώπους, με τους οποίους ξεχνώ πόσο χρόνο (ή και χρόνια) έχω σπαταλήσει ασχολούμενος με φελλούς.
8. Ο Μάρκαρης, ο Καμιλέρι, ο Τάιμπο, ο Ελρόυ και όλοι αυτοί οι γραφιάδες αστυνομικού μυθιστορήματος, οι οποίοι με βοηθούν μέσω των ηρώων τους να ζήσω κι εγώ το μύθο μου. 
9. Το Ταξίδι στα Κύθηρα. Αυτό το οποίο έκανα το 1986 με την ευρύτερη οικογένεια, αυτό το οποίο ελπίζω να επαναλάβω του χρόνου αλλά και αυτό του Αγγελόπουλου, με τον πιο λεβέντη Έλληνα. 
10. Το κυριακάτικο πρωινό, με γάλα, κέικ, εφημερίδα και μουσική. 

Αν κατάλαβα καλά, ήρθε τώρα η σειρά μου να στείλω την πρόσκληση σε δέκα φίλους μπλόγκερς. Καλώ λοιπόν στο βήμα τους ακόλουθους:

• τον Στράτη 
• την Έλενα
• το νονό
• τον NazWraio
• τη roundel 
• τη lenawrc

Συμπαθάτε με αλλά, καθότι νέος στο κουρμπέτι δε συμπληρώνω δέκα που να χτυπιέμαι σαν χεβιμεταλάς από το Αγρίνιο!