Στο μυαλό του Τζ. Ε.

Ξύπνησα ζαλισμένος. Τελευταίο καρέ του ύπνου μου μια ματσέτα να ανεβοκατεβαίνει κι ένα κοριτσίστικο δεξί μάτι να επιπλέει σε μια πλαστική πισίνα. Από αυτά τα ξυπνήματα που δεν ξέρεις αν είσαι Σπάρτη ή Αθήνα, στο σπίτι σου ή στην εφημερία, αν είναι μέρα ή νύχτα, αν είναι ο Δεκέμβρης του έντεκα ή του ενενηνταέξι ή Γενάρης του δώδεκα. Κατέληξα ότι ήταν απόγευμα Γενάρη του '12, αφού έβαλα το πιν στο κινητό. Άνοιξα το ψυγείο, έκοψα λίγο μετσοβόνε, δεν είχα υπολογίσει τη γαμημένη άφθα, κάηκα, βλαστήμησα. Το ραδιόφωνο είχε ξεμείνει για λόγους που αγνοώ συντονισμένο στο Δεύτερο και τα φάλτσα της Τσαλιγοπούλου επιδείνωσαν έτι περαιτέρω την πνευματική μου δυσφορία όσο και τις ηλεκτρικές εκκενώσεις της άφθας προς το τρίδυμο νεύρο. Έκλεισα την Τσαλιγοπούλου. Βελτίωση. Έψαξα-βρήκα-επάλειψα την άφθα με Πυραλβέξ. Πρόσκαιρη επιδείνωση, ακολούθησε βελτίωση. Ξαναμπήκα στο υπνοδωμάτιο επιφυλακτικός. Χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια το φώτιζαν πάνω στο κομοδίνο. Τούβλο χρώματος μαύρου, τσαλακωμένο εξώφυλλο, μικροσκοπικοί λεκέδες από σάλτσες, μεγαλύτεροι από πιτσιλιές από κάτουρο, καφέ και οξύμωρο μείγμα λάητ γάλατος και διόλου λάητ σοκολατούχου ροφήματος σε σκόνη. Πλησιάζω στο τέλος. Έχω διαβάσει τις επτακόσιες επτά από τις οχτακόσιες εικοσιτρείς σελίδες και το αίμα δε λέει να σταματήσει. Είμαι πεπεισμένος ότι δε θα σταματήσει. Ποτέ. Το τούβλο μαύρου χρώματος με έχει πιάσει από τα μαλλιά και με χτυπάει κάτω. Λυγίζω υπό το βάρος της πλοκής, οι αντοχές μου κάθε άλλο παρά βελτιώνονται. Η μόνη μου άμυνα είναι η ανάπτυξη και συντήρηση σε βρεφική κατάσταση μιας μορφής μιθριδατισμού. Χρειάζονται περισσότεροι νεκροί Αϊτινοί για να με πιάσει ναυτία, περισσότεροι βασανισμένοι μαύροι για να νευριάσω, περισσότερη διαστροφή από τον κύριο Χούβερ για να αηδιάσω. Παρ' όλα αυτά, συνεχίζω να διαβρώνομαι. Βλέπω τη σύριγγα με το ενδοφλέβιο διουρητικό και αναρωτιέμαι μήπως είναι οπιοειδές παραγωγής Λατινικής Αμερικής. Βλέπω το σφηνάκι με το υπακτικό στο τροχήλατο δίπλα στη γριά και δεν αποκλείω να είναι το κοκτέηλ αλκοόλ με ομογενοποιημένους αδένες βατράχων που έπινε ο ήρωάς μου Ουέην Τέντροου πριν από λίγες σελίδες σε μια καλύβα στον Άγιο Δομίνικο. Δεδομένου ότι οι νευρώνες μου και οι μεταξύ των νευρικές συνάψεις ανεπαρκούν για να διαχειριστώ τις πληροφορίες, έχω δύο λύσεις. Ή να αποκτήσω τώρα καινούργιο εγκέφαλο ή να επιστρατεύσω ένα εξωτερικό υποβοηθητικό κύκλωμα. Προκρίνεται η δεύτερη λύση. Επιστρέφω στην κουζίνα, όχι για να τεστάρω την ευαισθησία της άφθας μου, αλλά για να ξετρυπώσω το πινακάκι και τον μαρκαδόρο που γράφουμε τα ψώνια. Σβήνω έναν Άγιοβασίλη (forgive me Santa), δύο καλικάντζαρους και τις λέξεις "χαρτί υγείας", "Pummaro", "τυρί τριμμένο" και ξεκινάω να καταγράφω τις πληροφορίες που δε χωρούσαν στο κεφάλι μου. Αναδρομή. Το είχα πάθει αυτό και με τον πρώτο τόμο όταν ήμουν στις Φέρες Έβρου; Ποια στρατηγική είχα ακολουθήσει; Τι είχε φανεί χρήσιμο τότε που θα μπορούσα να εφαρμόσω και τώρα; Ανάκληση. Διαμόρφωνα καταστάσεις κατά το δοκούν, εξαγοράζοντας χρόνο κι ησυχία. Έδινα το λάπτοπ στα φαντάρια για να δουν ντοκιμαντέρ με αφιέρωμα στο κυνήγι της τσίχλας, προσφορά του "Έθνος Κυνήγι" και να με αφήσουν στην ησυχία μου. Δολοπλοκούσα. Απέδωσε. Παρόν. Περίεργοι χρωματικοί τόνοι με στίγματα σαν από χαλασμένη μπομπίνα. Φαντάσου όλο το βιβλίο σε τόνους σέπια. Κατά τόπους εξαιρέσεις. Παθιασμένο Κόκκινο οι γυναίκες, φαντασμαγορικό βουντού Πράσινο η Αϊτή και τα σμαράγδια, εμετικό Κίτρινο οι δολοπλοκίες του Εφ Μπι Άι, σκατένιο Μαύρο το παρακράτος. Όλοι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Τρία ελεεινά υποκείμενα αλλάζουν πίστη και λίγο πριν βουλιάξουν και τους φάει το μαύρο χώμα, προσπαθούν να κάνουν το καλό. Τα κίνητρα; Ασαφή. Εξιλεώνονται; Καθόλου. Τότε, γιατί το κάνουν; Μαγεμένοι από τις βασανισμένες Κόκκινες Θεές των υψηλών ιδανικών, των ταγμένων στον Αγώνα. Συμπέρασμα. Η Αμερική δεν υπήρξε ποτέ αθώα. Το Βέγκας δεν ήταν ποτέ λαμπερό. Η επιγραφή του Χόλυγουντ στο Λος Άντζελες έχει ποτιστεί με αθώο νέγρικο και λατινοαμερικάνικο αίμα. Το αμερικανικό όνειρο θεμελιώθηκε σε πτώματα και βούρκους. Στην Αμερική υπήρχαν άνθρωποι που πάλεψαν για κάτι περισσότερο από αυτοκίνητο Κράησλερ και οικοσκευή Τζένεραλ Ελέκτρικ. Ο Τζέημς Ελρόυ με αρρώστησε χριστουγεννιάτικα.