Είμαι ο τελευταίος που θα πω κακό λόγο για τον Γιάννη Αγγελάκα και τις Τρύπες. Έχω δηλώσει απερίφραστα σε παρέες φίλων και το πιστεύω ακράδαντα ότι μαζί με το "Περιβόλι του Τρελού" του πάλαι ποτέ νεωτεριστή και νυν ξεμωραμένου Διονύση Σαββόπουλου, οι δίσκοι από τις Τρύπες , είναι ότι πιο προχωρημένο έχει παιχτεί στην Ελλάδα, τουλάχιστον στο ελληνικό ροκ. Αν αναλογιστεί κανείς και την πενία ιδεών της δεκαετίας του '90 σε Ευρώπη και Αμερική, θα έλεγα ότι τα παιξίματα του Αγγελάκα, του Μπάμπη, του Τόλιου , του Καρρά και του Ζαμπέτα μάλλον δεν είχαν ανάλογο ακόμη και σε πιο ευρύ πλαίσιο από το ελληνικό. Από την άλλη, δεν μπορώ να κάνω γαργάρα τη δεύτερη μέρα του Rockwave με τίποτα. Καλός-χρυσός ο Αγγελάκας, φίλτατος ο Ψαραντώνης, αξιοσέβαστα τα χάλκινα Μακεδονίας αλλά τι διάολο θέλουν στο Rockwave ρε παιδιά; Οι διοργανωτές προσπαθούν να ρεφάρουν το φτωχότατο φετινό line up (όπου μέχρι και νεκρανάσταση των Therapy? περιλαμβάνει), προσελκύοντας ένα πολύ ιδιόμορφο κι εκνευριστικό κοινό το οποίο κάνει θραύση στην Ελλάδα, βαθιά άμουσο κατά την ταπεινή μου γνώμη και του οποίου η φιλοσοφία συνίσταται περίπου στο "το ροκ είναι ιδέα, δεν είναι ήχος". Κολοκύθια, το ροκ είναι και μουσικό ιδίωμα αλλά επειδή οι ανωτέρω είναι αλλεργικοί στην ηλεκτρική κιθάρα κι υποσυνείδητα ή -ακόμη χειρότερα- ενσυνείδητα περισσότερο εξοικειωμένοι με την μπουζουκοκατάσταση, καπηλεύονται τον χαρακτηρισμό και βαφτίζουν ροκ τους διάφορους Θανάσηδες Παπακωνσταντίνου, Σωκράτηδες Μάλαμες, Χαϊνηδες και λοιπούς, οι οποίοι έχουν καταντήσει το άλλοθι του κάθε τσιφτετελά. Αδαείς όντες, όταν ερωτώνται τι ακούνε από ροκ -κανονικό ροκ- σου λένε με περισσή αμετροέπεια ότι δεν υπάρχει σήμερα ροκ της προκοπής. Τι να τους πεις... Έξω γίνεται της κακιάς πουτάνας από μπάντες, αλλά βλέπετε οι Answer και οι Clutch δεν πίνουν τσίπουρα και ρακόμελα, ούτε γυρνάνε ξυπόλυτοι στην Αντίπαρο και τα Κουφονήσια. Βρε ουστ!
Κώστα προσυπογράφω την κάθε σου λέξη. Η φωτογραφία Maiden σε στιγμές απείρου κάλλους είναι η τέλεια κατακλείδα!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αν αναλογιστεί κανείς και την πενία ιδεών της δεκαετίας του '90 σε Ευρώπη και Αμερική..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, όχι! Κώστα είσαι υπερβολικός. Τη δεκαετία του '90 βγήκαν πολλές εκπληκτικές μπάντες και το ξέρεις. Κατά τα άλλα συμφωνώ με αυτά που γράφεις.
"Έξω γίνεται της κακιάς πουτάνας από μπάντες, αλλά βλέπετε οι Answer και οι Clutch δεν πίνουν τσίπουρα και ρακόμελα, ούτε γυρνάνε ξυπόλυτοι στην Αντίπαρο και τα Κουφονήσια."
Χαχαχαχαχα!
Τωρα τι? θελεις να σου κανω like για να επιβεβαιωθεις? θα κανω το αποσπασμα link στο τοιχο μου στο fb για να αρχισει κ επισημα η μαχη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήLIOKO
@Lioko και Χρήστο: Δικοί μου άνθρωποι!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμο: Να το διατυπώσω λίγο καλύτερα. Η δεκαετία του '90 είχε πολλή σαπίλα. Έπρεπε να ακούς μια βδομάδα μουσική συνεχώς, για να βρεις ένα άλμπουμ της προκοπής. Αν και κατά τη γνώμη μου τα δύο από τα πιο ενδιαφέροντα πονήματα των 90s δεν είναι ξεκάθαρα ροκ (Nine Inch Nails, Radiohead). Ακόμη κι έτσι, μπάντες ισότιμες με τις Τρύπες δεν υπήρξαν πολλές. Όσο για την ουσία του κειμένου, χαίρομαι που συμφωνούμε!
makari kai esy file na mporouses na paizeis me tin banda tou thanasi.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωστή διακρίνω μια εμπάθεια για όσους πίνουν ρακόμελα και τσίπουρα και δεν μ'αρέσει.....όσο για τη γενίκευση ότι όποιος ακούει Μάλαμα και λοιπούς είναι "κρυφοτσιφτετελάς" επίσης θα διαφωνήσω. Υπάρχει κάποιος άρρητος κανόνας που αποκλείει συνδιασμούς όπως: θεωρώ μελωδικό ένα κομμάτι του Μάλαμα ή των Χαϊνιδων, ακούω επιλεκτικά ροκ (ελληνική ή ξένη),κλασική μουσική, ποπ και πίνω και κανα ρακόμελο στις διακοπές μου στα ελληνικά νησιά;Ποιά είναι η διάγνωση γιατρέ μου! Θα μπορέσω να επιβιώσω στον κόσμο των αμιγώς ροκάδων,σκυλάδων,μεταλλάδων, κ.α με τόσο αντιφατικές επιλογές;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος ανώνυμους. Πρώτον, τι δουλειά έχω εγώ με την μπάντα του Θανάση; Αν ήταν του Βασίλη, το συζητούσαμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον, αν και εκνευρίζομαι να δίνω περιττές διευκρινίσεις σε νοήμονες ανθρώπους, θα το κάνω. Κατακρίνω εγώ πουθενά αυτούς που ακούνε -όπως κι εγώ- πολλά και διάφορα; Εγώ μιλάω για αυτούς που ακούνε τους καλλιτέχνες που ανέφερα και τους βαφτίζουν ροκ. Και είναι πολύς τέτοιος κόσμος. Και είμαι επίσης πεπεισμένος ότι μεγάλο ποσοστό αυτών είναι υφέρποντες σκυλάδες. Αν θέλουν να ακούσουν ροκ, υπάρχει και το κανονικό. Μην το φοβούνται, δεν δαγκώνει.
Προσυπογράφω κάθε λέξη του κειμένου και θεωρώ την έλλειψη αναφοράς σε Παύλο ως παραδρομή αναληρούμενη από προγενέστερη ανάρτηση -:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχα! Όσο για τον Πάυλο, είναι όπως τα λες. Απλά το πολύ το κυρ-ελέησον θα το βαριόταν κι ο ίδιος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚωστα γραφεις τελεια!!και συμφωνω απολυτα σε αυτο το κειμενο!διαβαζω παθολογια και εκανα ενα διαλειμμα κοιταζοντας το blog σου.και με την Amy συμφωνω.φιλια στον Λεμουριο.ευχομαι ολα να πανε καλα.ελλη χρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου κοπελιά! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια (που λένε και στην τηλεόραση)! Όσο για τον Λεμάρα, είμεθα όλοι αισιόδοξοι. Καλό διάβασμα!
ΑπάντησηΔιαγραφή