Ύβρις, Τίσις, Νέμεσις

Το έχω ξαναθίξει παλιότερα το θέμα του ντόπινγκ, αλλά οι χθεσινές εξελίξεις δεν θα μπορούσαν παρά να είναι βούτυρο στο ψωμί μου. Η τιμωρία της Πηγής Δεβετζή με διετή αποκλεισμό από όλες τις αθλητικές διοργανώσεις για το γεγονός ότι δεν κατέστη δυνατό να δώσει δείγμα για έλεγχο (το περίφημο non show στην αθλητική ορολογία) πριν δύο χρόνια, δεν το κρύβω ότι με χαροποίησε ιδιαίτερα. Κι ο λόγος είναι ότι δείχνω βαθύ σεβασμό στις αρχές της αρχαίας τραγωδίας, όχι επειδή είναι ελληνικής κατασκευής και προελεύσεως αλλά επειδή παράγουν ήθος κι απονέμουν δικαιοσύνη, χωρίς τα οποία των ανθρώπων οι κοινότητες θα ήταν χειρότερες από ζούγκλα (είναι ελάχιστα τα είδη τα οποία σκοτώνουν άτομα του ίδιου είδους κι ένα από αυτά είναι ο άνθρωπος). 

Το προσωπείο της Δεβετζή θα μπορούσε να να βρίσκεται στη σελίδα της Βιοχημείας η οποία περιγράφει τις παρενέργειες των εξωγενώς λαμβανόμενων γεννητικών ορμονών. Παρά ταύτα, τη θυμάμαι αιωνίως παραπονούμενη για το ότι δεν είχε καταφέρει να καταλάβει την πρώτη θέση σε μια μεγάλη διοργάνωση αλλά αρκούταν στη δεύτερη ή στην τρίτη. Προχωρώντας ακόμη παραπέρα, συχνά κατηγορούσε τις συναθλήτριες οι οποίες την νικούσαν για αθέμιτα μέσα κι άφηνε υπονοούμενα για την πιθανότητα αυτές να έχουν υποβληθεί σε φαρμακοδιέγερση. Η Δεβετζή σε αγαστή συνεργασία με το προπαγανδιστικό σύστημα το οποίο στήριζε αδιάκοπα το σαθρό μεγαλοϊδεατικό οικοδόμημα του ελληνικού (πρωτ)αθλητισμού είχαν έτσι δημιουργήσει για την ίδια την εικόνα της αγνής ελληνίδας αμαζόνας, η οποία δεν κατακτά την κορυφή που δικαιωματικά και γονιδιακά της ανήκει επειδή κάποιες ουρανοκατέβατες μαύρες ντοπάρονται υπό την προστασία των μπανανιών της Αφρικής και εκτός ελέγχου από τη Διεθνή Ομοσπονδία. Η ύβρις ήταν συνεχής και παρουσίαζε αξιοθαύμαστη επαναληψιμότητα μετά από κάθε μεγάλη διοργάνωση. 

Το ακόμη χειρότερο σε όλη αυτή τη δυσωδία είναι ότι η  Διεθνής Ομοσπονδία του Στίβου δε θα γνωστοποιούσε την τιμωρία αν η Δεβετζή αποσυρόταν από τους αγωνιστικούς χώρους, όπως υποτίθεται ότι σχεδίαζε. Η ποινή ανακοινώθηκε μόνο όταν η αθλήτρια ανακοίνωσε τα σχέδιά της να συνεχίσει την καριέρα της. Με άλλα λόγια, αν τελικά η Δεβετζή αποσυρόταν, η ομερτά θα αποσιωπούσε την τιμωρία και θα παρέδιδε άλλη μία αμόλυντη ηρωίδα στην ελληνική κοινωνία. Και δώστου περιοδείες στα σχολεία η Δεβετζή, δώστου ονοματοδοτήσεις γυμναστηρίων προς τιμήν της και δώστου παραληρήματα για την υπεροχή της ελληνικής φυλής...

Λυπάμαι που με όλα αυτά έχω πάψει να ασχολούμαι με το υπέροχο άθλημα του στίβου εδώ και χρόνια. Και λυπάμαι περισσότερο, γιατί έχω ζήσει μεγάλες στιγμές οικογενειακής ευτυχίας όταν παρακολουθώντας με τους γειτόνους τις μεγάλες διοργανώσεις, απολαμβάναμε τον πατέρα μου και τον Δημητρό να υπολογίζουν με ακρίβεια εκατοστού τα άλματα ή να θυμούνται και να νοσταλγούν μεγάλους αθλητές του παρελθόντος. 

Η μέρα...

...και η νύχτα

                

Στέφανος ο Πυρπολητής

Ο έρωτάς μου με τον δημοσιογράφο Στέφανο Χίο είναι ανομολόγητος. Ήρθε η ώρα να τον κοινοποιήσω, να τον βγάλω σπό μέσα μου για να πάψει να καίει τα σωθικά μου... Και καλύτερη στιγμή από αυτή, με το αγόρι μου να παρουσιάζει το πιο κίτρινο δελτίο στην ιστορία της τηλεόρασης το οποίο έχει τον θεϊκό τίτλο "Μακελειό" δεν υπαρχει. Ε, ναι λοιπόν! Χίε σε αγαπώ! Και σε αγαπώ γιατί το δελτίο σου είναι πιο κίτρινο και από εμετό, αλλά αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του εύκολα αναγνωρίσιμο. Όχι σαν κάποια άλλα δήθεν αξιόπιστα και κατά πολύ πιο επικίνδυνα για την αισθητική μου. Παραθέτω το ένα από τα δύο κορυφαία αποσπάσματα του Μακελειού (το άλλο θα το δείτε εδώ). 

Θρίαμβος !

Σου έχουν δώσει ένα δάνειο με όρους που ούτε αποικιοκράτες δε θα διανοούνταν. Είναι εν γνώσει των δανειστών σου ότι είναι αδύνατο να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις που προκύπτουν από αυτό.  Τάχα μου παρακαλάς (ή διαπραγματεύεσαι, ανάλογα με τον δημοσιογράφο που ενημερώνει), τάχα μου σου κάνουν τους δύσκολους και τελικά οι όροι τροποποιούνται με επιμήκυνση της αποπληρωμής και μείωση επιτοκίου. Επιτυχία; Θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε (όχι απαραίτητα να συμφωνήσουμε) αν ως αντάλλαγμα δεν έχεις αναλάβει νέα δέσμευση να πουλήσεις δημόσια περιουσία αξίας 50 δις! Μυστήρια πράγματα, Γιώργο... 

Το χάνι της Γραβιάς

...Ή μάλλον, το χάλι του Γαβρά, απόλαυσε σύμπασα η Ελλάδα πριν κάποιες ημέρες, όταν σε εκδήλωση προς τιμή του σκηνοθέτου στο Παρίσι, Έλληνες και Γάλλοι φοιτητές επιτέθηκαν φραστικά στον παρόντα Θεόδωρο Πάγκαλο για τα κατορθώματα αυτού και της κυβέρνησής του, ζητώντας του να αποχωρήσει. Αποτέλεσμα της όλης αναστάτωσης, η οποία όπως έμαθα από τον Γιάννη -ο θεός των Ελλήνων και των τραπεζών να τον έχει καλά- Πρετεντέρη ήταν άκρως φασιστική, ήταν να ματαιωθεί η προβολή της ιστορικής ταινίας του δημιουργού, Ζ. 

Παρά το ότι επικροτώ απόλυτα το εν Παρισίοις νταβαντούρι και ειδικά την ατάκα-ερώτηση "μαζί τα φάγαμε χοντρέ;", κανονικά θα στεναχωριόμουν λίγο για τη ματαίωση της προβολής μιας τόσο σημαντικής ταινίας, χωρίς βέβαια να το θεωρώ κάτι περισσότερο από παράπλευρη απώλεια στα πλαίσια μιας πολύ σπουδαίας πολιτικής πράξης. Τελικά, δε στεναχωριέμαι καθόλου και για αυτό φρόντισε ο ίδιος ο Γαβράς, ο οποίος σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βάλει σε μια τάξη τα ασυμμάζευτα που λέει και ο συνάδελφός του Notis, αναρωτήθηκε κατά πόσο είναι δημοκρατικό να ζητούν κάποιοι πολίτες την αποχώρηση ενός δημοκρατικά εκλεγμένου εκπροσώπου του ελληνικού λαού. Κάνοντας μια υπόθεση εργασίας ότι ο δημοκρατικά εκλεγμένος εκπρόσωπος του ελληνικού λαού είναι ο Θεόδωρος Πάγκαλος, έχω να θυμίσω στον Κώστα Γαβρά τα κάτωθι:

Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του δημοκρατικά εκλεγμένου Πάγκαλου καταστρατήγησε τους στοιχειώδεις κανόνες λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας οι οποίοι προτάσσουν ότι οι παρατάξεις υποστηρίζονται ή καταψηφίζονται βάσει ενός προγράμματος το οποίο καλούνται να εφαρμόσουν. Αν κάποιος αναγνωρίζει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην ανωτέρω παραγραφή, παρακαλώ να ειδοποιήσει και να μου βγάλει τις τσίμπλες από τα τσίνορα. 

Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Θόδωρα (τώρα που γνωριστήκαμε ας μην κρατάμε ανούσια προσχήματα), εξαπολύει λάσπη δια τηλεοράσεως βαφτίζοντας τρομοκράτες και συνοδοιπόρους όσους διαβάζουν προκηρύξεις τρομοκρατικών ομάδων, δέρνει κοριτσάκια και καταφεύγει σε προληπτικές προσαγωγές στις πορείες, καθορίζει την πολιτική ατζέντα με Καρατζαφέρηδες, Αδώνιδες και λοιπά αυγά του φιδιού και προωθεί νομοσχέδια χωρίς να χρειάζεται αυτά να περάσουν έστω την πλήρως απαξιωμένη βάσανο του κοινοβουλευτικού ελέγχου.Έλα Κώστα, μεταξύ μας ,και δημοκρατία δεν το λες αυτό. 

Η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Θόδωρα στηρίζεται σε ένα απόλυτα διεφθαρμένο υπόβαθρο δημοσιογράφων υπαλλήλων μεγαλοεργολάβων και εκδοτών, χαφιέδων, παπαγάλων και άλλων παραδείσιων πτηνών ειδικευμένων στην τρομοκράτηση και χειραγώγηση των πολιτών. Επειδή εκτός από το Γαβρά, υπάρχουν κι άλλοι πιο αξιοπρεπείς καλλιτέχνες που ασχολήθηκαν με την περίοδο της δολοφονίας του Λαμπράκη, το νοσηρό κλίμα ταιριάζει άριστα σε αυτό που περιγράφει ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης στο "Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου". Το μόνο που μας -θεωρητικά- μας λείπει, είναι οι παρακρατικές ομάδες σαν αυτή που έφαγε λάχανο τον Λαμπράκη. Αν και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δε θα αργήσουν να βγουν παγανιά.