Τάσος ο Δίκαιος

Για κάποιον λόγο που δε γνωρίζω και δε με απασχολεί ουδόλως να μάθω, ο κύριος Τάσος Τέλλογλου εμφανίστηκε στο Ιπποκράτειο την ώρα που οι ειδικευόμενοι είχαμε συνέλευση για πολλά και διάφορα, ανάμεσα στα οποία ήταν και το θέμα των δεδουλευμένων και μη πληρωμένων εφημεριών του Αυγούστου -ναι, του Αυγούστου, που είναι παχιές οι μύγες και ισχνές οι αγελάδες. Κάποιοι τον αντιλήφθηκαν να περνά, τον κάλεσαν να ακούσει τα αιτήματά μας και να πάρει θέση. Διαμείφθηκε ο ακόλουθος διάλογος:

Συνάδελφος [παρμένος μέχρι τα μπούνια] Τα έχετε κάνει γαργάρα τα θέματα της υγείας όλα τα μεγάλα κανάλια. Μόνο να συκοφαντείτε το ΕΣΥ ξέρετε.

Τέλλογλου [στο ρόλο του καλού μπάτσου] Δεν έχετε δίκιο. Πείτε μου τα προβλήματά σας και θα φροντίσω να γίνουν γνωστά. 

Εγώ [με το αντιαλαφουζικό και αντιδημοσιογραφικό αντανακλαστικό μου να αντρειεύει και να θεριεύει] Το ακούσαμε κι αυτό. Να γίνουν γνωστά αιτήματα εργαζόμενων από τον ΣΚΑΪ!

Τέλλογλου [υπερασπιζόμενος το χέρι που τον ταΐζει] Και γιατί παρακαλώ να μην τα πει ο ΣΚΑΪ;
Εγώ [με καμία διάθεση να παίξω την κολοκυθιά με τον Τέλλογλου] Γιατί απλούστατα δεν υπάρχει μέσο εχθρικότερο προς τις διεκδικήσεις των εργαζομένων από το δικό σας. Μπορείτε να ρωτήσετε και τον Μπάμπη Παπαδημητρίου για αυτό.
Τέλλογλου [με περίσσιο θράσος ή ακόμη περισσότερη όρεξη για πλάκα] Και ο Μπάμπης εργαζόμενος είναι. Και αυτού ο μισθός περικόπηκε (!!!)
Εγώ [κατατροπωμένος, μαζεύοντας τα κομμάτια μου κι αηδιασμένος για το έγκλημα εις βάρος του συντρόφου Μπάμπη] Δεν πειράζει, θα τον βρει ο Μπάμπης το δρόμο του. Ας είναι καλά τα pay rolls από τα διάφορα υπουργεία που τον πληρώνουν.

Ο Τέλλογλου είναι μια ειδική περίπτωση δημοσιογράφου από την άποψη ότι τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα ήταν αρκετά προσεκτικός στα όσα διατύπωνε. Επειδή όμως και να θέλει η πουτάνα να κρυφτεί, η χαρά δεν την αφήνει, την περασμένη άνοιξη διατύπωσε την grand προχώ θέση η κυβέρνηση του Γιώργου να έχει "έκτακτες αρμοδιότητες" και τη δυνατότητα να περιορίζει "...το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς..."

Περιττό να πω ότι στα συμβατικά media η πρόταση συνταγματικής εκτροπής και οπισθοχώρησης από κεκτημένα δικαιώματα του Τέλλογλου έγινε γαργάρα. Η πλάκα είναι ότι στο internet δεν πέρασε ακριβώς αβρόχοις ποσί. Το κράξιμο που έπεσε ήταν από τα λίγα με αποτέλεσμα το αρχικό κείμενο να έχει τροποποιηθεί (διαβάστε τα σχόλια), αλλά η θέση να επαναλαμβάνεται από τον ίδιο τον συγγραφέα στα σχόλια. 

Περιμένω τις κριτικές για το μονόπρακτο. Ο Τάσος κι εγώ ζητάμε την κατανόησή σας, καθώς λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων οι πρόβες μας ήταν λίγες...

Mίκη, να ένα μήλο

Με αφορμή ακόμα ένα αφιέρωμα στον μέγιστο Μίκη Θεοδωράκη το οποίο παρουσιάζει σε συνέχειες ο -μάλλον ατάλαντος ηθοποιός- εθνικός ταβερνιάρης Σπύρος Παπαδόπουλος, σκεφτόμουν τα εξής. 

Το μεγαλείο του Μίκη ως μουσικής και πολιτικής οντότητας, το καλλιτεχνικό του έργο, οι αγώνες του για πραγματικά μεγάλες ιδέες σε μάχες εκ του συστάδην και όχι εν μέσω κρεμ μπριλέ και φουά γκρα από τα Παρίσια, έχει αναγνωριστεί από τους Έλληνες. Και νομίζω ότι έχει αναγνωριστεί ειλικρινά και βιωματικά και όχι επειδή τους επιβλήθηκε με τον ένα ή άλλο τρόπο. Το Canto General έχει παρουσιαστεί κανα εκατομμύριο φορές, τα Λιανοτράγουδα τα έχουμε λιανίσει, το Άξιον Εστί δεν έχει βρεθεί τραγουδιστής που να μην το ερμηνεύσει σε τέτοιο σημείο που να απορεί κανείς αν υπάρχει κάποιος επιφορτισμένος με την προστασία των έργων αυτών από την υπερέκθεση στους διάφορους Ρέμους και Κότσιρες (διαβάστε τι λέει ο Μαχαιρίτσας στον φίλο Μιχάλη για την προστασία του χατζιδακικού έργου από τον υιό Χατζιδάκι).
Επειδή ο Μίκης είναι εν ζωή, φαντάζομαι ότι είναι ο ίδιος επιφορτισμένος με το βαρύ αυτό φορτίο το οποίο δε φέρνει εις πέρας επιτυχώς σε καμία περίπτωση. Αντιθέτως. Κινούμενος από μία εντελώς αδικαιολόγητη για την σπουδαιότητά του και αβάσιμη ματαιοδοξία, συμμετέχει σε κάθε πανηγυράκι-αφιέρωμα στο έργο του. Θα μου πεις, το πρόβλημά σου ποιο είναι. Θα αποδειχτώ ιδιαζόντως προβληματικός κι έχων όχι ένα αλλά δύο προβλήματα.
Το πρώτο είναι ότι αισθάνομαι την υπόλοιπη μουσική παράδοση της χώρας να ασφυκτιά υπό το βάρος του Θεοδωράκη, κάτι το οποίο σίγουρα δε γίνεται ηθελημένα, αλλά γίνεται. Η Ορχήστρα των Χρωμάτων έφτασε να ακυρώνει παραστάσεις, κάτι δε φαντάζομαι να συμβεί ποτέ σε κάποιο από τα αφιερώματα στον Μίκη.
Το δεύτερο πρόβλημά μου έγκειται στο ότι αυτη η ανεξήγητη ανάγκη του Μίκη να χειροκροτείται, προσφέρει αφειδώς ευκαιρίες σε λογής λογής σαρδανάπαλους να βαπτιστούν στην κολυμβήθρα του Θεοδωράκειου έργου και να επιβληθούν -εν προκειμένω δια τηλοψίας - στο υποκείμενο που παρακολουθεί ως συνοδοιπόροι στους αγώνες του Μίκη. Και για να το καταστήσω σαφές, δεν μπορεί αυτοί -οι μέχρι στιγμής λίγοι- οι οποίοι διαδηλώνουν κι ανθίστανται στις μνημονιακές πολιτικές να έχουν εσένα και το έργο σου σημαία και σε αυτούς τους κοινωνικούς αγώνες κι εσύ να ντερλικώνεις με Πάγκαλους, Βενιζέλους, Μίχες και λοιπούς ελβετόψυχους γερμανοτσολιάδες, που λέει κι ο Πανούσης, και να τους επιτρέπεις να τραγουδούν ότι "θα ζήσουμε κι ας είμαστε φτωχοί".
Μίκη, σε αγαπώ και θα σε αγαπώ για πάντα. Θα θυμάμαι πάντα τις επετείους του Πολυτεχνείου με τα τραγούδια σου. Θα θυμάμαι πάντα τις πορείες ειρήνης για το Λαμπράκη στην Κερασίτσα, όπου εγώ όντας μόμολο περίμενα να σημάνουν οι καμπάνες και να ολοκληρωθεί η πορεία καθότι δε με βαστούσαν τα πόδια μου από την κούραση και οι μύξες από το κλάμα είχαν φτάσει να μουσκέψουν ακόμα και τα κορδόνια μου. Αλλά από την άλλη, δεν τολμώ να φανταστώ τι βομβαρδισμό θα υποστούμε όταν αποδημήσεις.     

Εισερχόμενα

from GAP:
Hi mate! Με πήρες χαμπάρι βρε παλιοκουφάλα (ο Πάγκαλος μου έμαθε αυτό το trash talking)! Μου το έλεγε η mommy και δεν την πίστευα. Τελικά οι Έλληνες είναι πολύ ηλίθιοι, σίγουρα πιο ηλίθιοι από μένα. Από την άλλη πρέπει να αποκαταστήσω το όνομα του πατρός μου (τα καθαρευουσιάνικα μου τα έμαθε ο ποιητής Χυτήρης). Ο γέρος μου σας δούλευε μόνο με μια Αυριανή στο πλευρό του. Εγώ, mate, έχω πυρηνικό οπλοστάσιο. Τι Μπάμπηδες, τι Όλγες, τι Γιάννηδες, από όλα έχει ο προπαγανδιστικός μπαχτσές. Στην αρχή, που λες, μου είχε πέσει βαρύ το πρωθυπουργιλίκι, με είχε εξαντλήσει. Σκεφτόμουν να πέσω στα πατώματα για λίγη από την ντόπα του Σγουρού. Για να καταλάβεις, με έπιασε ο personal trainer στο γυμναστήριο και μου είπε "Γιώργο σύνελθε. Αυτή η μαλακία σε έχει κάνει αγνώριστο.Ούτε εκατό κιλά στον πάγκο δεν μπορείς να σηκώσεις". Μέχρι που παρέδωσα τα κλειδιά στους Τροϊκανούς και τώρα πετάω! Όταν με το καλό τελειώσεις την ειδικότητα σε τέσσερα χρόνια και είσαι μακροχρόνια άνεργος, από το να αποτριχώνεις μπούτια και κωλοραφές στα Πρίνου, να έρθεις μια βόλτα από δω να δεις πώς περνάμε, να βγάλεις και κάνα χαρτζιλικάκι. Έτσι κι αλλιώς, εγώ ακόμα εδώ θα είμαι! Have fun...!
Υ.Γ. Βρήκα ένα ωραίο graffiti κάπου στη Νέα Σμύρνη αλλά δεν κατάλαβα τι σημαίνει. Μήπως μπορείς να βοηθήσεις; Thnx!

 

Εξερχόμενα

@George "no more little George" Pap: Δεν έχω λόγια. Με έχεις αφήσει κάγκελο. Μπορεί να μην είσαι τόσο γκομενιάρης όσο ο γέρος σου, αλλά σίγουρα είσαι τόσο μούτρο όσο ο παππούς σου. Εκεί που σε είχα για περιορισμένης ευθύνης, αποδεικνύεται περίτρανα ότι είσαι απείρως ευφυέστερος των υπηκόων σου.  Σου έκαναν τη μούρη κρέας στις εκλογές. Φταις εσύ που θα τους γανώσεις τα πρέκια τώρα; Αμ, έλα που δε φταις. Keep walking...

@Giannis Boutaris: Εύχομαι η θητεία σου να είναι πιο δημιουργική από τα ηλίθια σλόγκαν των ψηφοφόρων σου. Έχεις δώσει μια υπόσχεση για τσόντες στο δημοτικό κανάλι. Δεν το ξεχνάμε αυτό... 

@Giannis Sgouros: Βρε παλιόπαιδο, εσύ δεν είσαι που όταν προήδρευες της Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, βρέθηκαν 11 στους 12 αθλητές της Εθνικής ομάδας ντοπαρισμένοι; Τι είπες; Ααααα, σωστά. Έφταιγαν οι ρημάδες οι πορτοκαλάδες... Κάτσε κάτω από την μπάρα!

@Alexis Tsipras: Πανηγυρίζεις, πανηγυρίζεις και αγκομαχάω να καταλάβω γιατί. Μήπως επειδή στη γειτονιά σου τα Χρυσά Αυγά πήραν 22%; Μεγάλη επιτυχία... Σας παίρνει για κάνα δυο διασπάσεις ακόμα.

@Fotis Kouvelis: Μη σε στεναχωρήσω, αλλά αν νομίζεις ότι με την στήριξη που πρόσφερες αφειδώς στην κυβέρνηση δε φέρεις ευθύνη για το νέο κοστούμι που μας έραψαν σήμερα, είσαι βαθειά νυχτωμένος. Υπεύθυνη Αριστερά και παπάρια μάντολες...

@Former Mayor Nikitas: Παραπήγε το κακό. Είχες καταντήσει πραγματική αηδία. Μέχρι και το Κολωνάκι σε σιχάθηκε. Στα τσακίδια...

Πάμε πορεία; Μπααααα...

Τη θυμάμαι εκείνη την πρώτη πορεία μου για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Ήταν η πρόβα για την πορεία που θα ακολουθούσε λίγες ημέρες αργότερα με αφορμή την άφιξη του σαξοφωνίστα στην όμορφη Αθήνα. Εκεί ήταν που είχα χωθεί σε κάποιο γκρουπούσκουλο με δύσκολο αρκτικόλεξο για λόγους γκομενικής φύσεως και εισέπνευσα τόνους από δακρυγόνα με διάφορες παράξενες ανεπιθύμητες ενέργειες, μεταξύ των οποίων η ασύδοτη λαιμαργία που με έπιασε τους επόμενους μήνες (αν κάποιος σύντροφος είχε πάθει το ίδιο, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου για να γίνουμε διάσημοι ως πειραματόζωα των μπάτσων). Για τις επετείους των επόμενων χρόνων, καταφύγιό μου ήταν το μπλοκ της σχολής μου, όπου κι εκεί όμως, πριν καλά καλά ξεκινήσουμε την πορεία, έρχονταν διάφοροι περίεργοι τύποι και επέκριναν εμένα και την παρέα μου για την απουσία διάθεσης να πιαστούμε αλά μπρατσέτα με τους υπόλοιπους, συμπεριφορά η οποία κατ' αυτούς μας καθιστούσε αδύναμους κρίκους στις επιθέσεις των φρικιών (δε γουστάρω ρε φίλε να πιαστώ αλά μπρατσέτα σα να πηγαίνω σε κηδεία μέλους της Καμόρα, είναι αντιαισθητικό, δεν το καταλαβαίνεις;) Και βέβαια, δεν είναι μόνο αυτό το αντιαισθητικό στις πορείες αλά ελληνικά. Προσθέστε κράνη, μαδέρια, τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα μπλοκ, στρατιωτικούς βηματισμούς που θα ζήλευαν και οι βορειοκορεάτες εκτελούντες το βάδισμα της χήνας ή όπως στο διάολο λέγεται αυτό, την πτωχεία συνθημάτων (με το "εμπρός λαέ...", πετάω πλέον φλύκταινες), τα άχρωμα και ανέμπνευστα πανώ και θα έχετε μια εικόνα του βασικού προβλήματος το οποίο ταλανίζει την ελληνική αριστερά. Το πρόβλημα λοιπόν σύντροφοι, είναι το έλλειμμα αισθητικής και φαντασίας, το οποίο αντανακλάται φυσικά και στις ιδέες τις οποιες η αριστερά διατυπώνει. Μέχρι λοιπόν οι πορείες να γίνουν πραγματικές γιορτές δημοκρατίας και πολιτισμού, όπου ο καθένας θα πηγαίνει όπου γουστάρει  και με όποιον κάνει κέφι έξω από ηλίθιες φόρμες και κομπλεξικά μοτίβο συμπεριφοράς, όπου οι ιδέες δε θα λογοκρίνονται από τα φίλτρα των κομματικών γραφείων, εγώ θα κάθομαι σπίτι μου.

Μόλις άκουσα τον Κούγια να υποστηρίζει ότι ήταν κι αυτός μέσα στο Πολυτεχνείο. Ας αφήσω στην άκρη τις ντροπές και ας ομολογήσω ότι ναι, ήμουν κι εγώ εκεί... Αλέξη, με θυμάσαι;

Γράμμα στον Γρηγόρη

Αγαπητέ Γρηγόρη,

αποφάσισα να σου γράψω όχι με σκοπό να αλλοιώσω το όποιο αυριανό εκλογικό αποτέλεσμα. Άλλωστε ο Έλληνας ψηφοφόρος έχει άλλους κι άλλους γραμμένους στα αρχίδια του, εμένα θα ακούσει; (Συγχώρεσέ μου τη βωμολοχία, αλλά μεταξύ σκατόστομων αλληλεγγύη!) Ο λόγος για τον οποίο σου γράφω αυτό το γράμμα, είναι γιατί έχω κλάψει με μαύρο κλάμα βλέποντας εσένα, το στιχουργό του μνημειώδους "στης Βουλής τα έδρανα, άχ! κι εγώ να έκλανα", να σέρνεται πίσω από τον αψηλό λιγερό μουστακαλή δρομέα του Μνημονίου. Σε τούμπαρε βρε χαζούλη και από κει που κυκλοφορούσες με ένα φουλ λέδερ στυλ φτυστός ο εκτελεστής Γιάννης Βόγλης στο "Πανικός στα Σχολεία", ξύρισες μούσι, αποποιήθηκες τα πέτσινα για ροζ πουκάμισα που μόστραρες στον Χατζηνικολάου (κι εγώ έχω ένα ροζ από του Ζάρα, αλλά εγώ δε σε φτάνω σε επαναστατικότητα ούτε στο μικρό σου δάχτυλο) και σε έπεισε ότι μπορείς να γίνεις Γερουλάνος στη θέση του Γερουλάνου αν τον στηρίξεις στις αυριανές εκλογές. Αμ έλα όμως που πρίγκηπας δε γίνεσαι, αλλά γεννιέσαι. Ξεκίνησες να μας φλομώνεις στις μπαρούφες που σου υπαγόρευαν οι κονσάλταντς των -όχι και τόσο γεμάτων- θινκ τανκς που στηρίζουν Γιώργο, ότι τάχαμου ψηφίζουμε για την τοπική αυτοδιοίκηση, ότι και καλά οι εκλογές δεν έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος για την κυβέρνηση, ότι τάχατες το μείζον είναι τα σκουπίδια στους δρόμους. Βρε Γρηγόρη, βρε Γρηγόρη... Σε λίγο καλέ μου θα συζητάμε για το ποιος θα μαζεύει τα πτώματα των πεινασμένων από τους δρόμους κι εσύ μας λες να ψηφίσουμε αυτοδιοικητικά; Καταργήθηκε η συλλογική σύμβαση εργασίας κι εσύ μας λες να ψηφίσουμε αυτοδιοικητικά; Θεσπίστηκε εισιτήριο για να εξεταστείς στα δημόσια νοσοκομεία κι εσύ μας λες να ψηφίσουμε αυτοδιοικητικά;

Αλλά επειδή ο Πασόκος δεν έχει μπέσα, και το αψηλό λιγερό αγόρι με το μουστάκι δεν παύει να είναι Πασόκος to the bone, σου την έφερε. Και σε κρέμασε. Και σε έκανε ρόμπα λέγοντας στους υποτακτικούς να ψηφίσουν (όχι με αυτοδιοικητικά αλλά) με καθαρά πολιτικά κριτήρια. Κι έχεις μείνει μόνος να κλαις, να σπαράζεις και να ανάβεις τα καντήλια πάνω από το μνήμα της σοσιαλδημοκρατίας. Αναρωτιέσαι τι έχει γίνει; Θα σου πω εγώ και συμπάθα με για τα παλιόλογα. Γρηγόρη, σε γαμήσανε...!

Run, George, run!

Forrest GA(M)P