Επαναστάτες της φακής

"...Είναι περιττό να πω ότι ποτέ δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν αριστεροί ούτε βέβαια αναρχικοί με την πολιτική και όχι την ελληνική έννοια του όρου. Η πνευματική τους ανεπάρκεια είναι τέτοια η οποία επιτρέπει στα πλέον αρχέγονα ένστικτα να αναδύονται  και η οποία  δυσχεραίνει τη διάκριση της Βουλής από το συνοικιακό μπακάλικο, του χαφιέ από το ομοίους του ή του υπάλληλου από τον τραπεζίτη. Η στοχευμένη δράση, ακόμα και η στοχευμένη βία απουσιάζει καθώς απαιτεί ανώτερες πνευματικές διεργασίες (προσοχή, αφαιρετική ικανότητα, μεσομακροπρόθεσμος υπολογισμός των συνεπειών των πράξεων) τις οποίες τα άτομα αυτά ποτέ δεν απέκτησαν. Ο Noam Chomsky χρησιμοποιεί ένα πολύ ωραίο παράδειγμα για να διαχωρίσει την εξέγερση (rebellion) από τις ταραχές (riots). Στην πρώτη κατηγορία εντάσσει το κίνημα της κοινότητας των Ινδιάνων Maya στο Μεξικό, το οποίο οδήγησε στην εξέγερση των Ζαπατίστας το 1994. Οι ταραχές στο Νότιο Κεντρικό Λος Άντζελες το 1992 είναι το αντιπαράδειγμά του. Τη μεν εξέγερση του Μεξικού χαρακτήρισε μία έκρηξη δημιουργικότητας (σχολεία, δίκτυο μαζικής μεταφορας), τις δε ταραχές του Λος Άντζελες ακολούθησε η αύξηση της καταστολής. Ως ειδοποιό διαφορά των δύο γεγονότων ο Chomsky εντοπίζει τη αίσθηση αλληλεγγύης των Ινδιάνων σε αντίθεση με τους εξαθλιωμένους Αμερικανούς  του Λος Άντζελες οι οποίοι ζούσαν σε μία απο-ηθικοποιημένη, εκφαυλισμένη  (demoralizing)  κοινωνία από την οποία απουσίαζαν και απουσιάζουν οι διαπροσωπικοί δεσμοί (http://nymoral.blogspot.com/2008/10/chomsky-on-demoralized-societies.html ).

Με όλα τα ίδιαίτερα χαρακτηριστικά να λαμβάνονται υπόψιν, δε νομίζω να απέχουμε πολυ από το δεύτερο μοντέλο. Η μήτρα της φαυλότητας της ελληνικής κοινωνίας προέκυψε από το συνδυασμό απουσίας πολιτισμού για τις πλατειές μάζες, ανισοκρατίας, οπισθοδρόμησης στα εργασιακά ζητήματα, συστηματικής ιστορικής πλάνης, θρησκοληψίας, δραματικής μείωσης του επιπέδου διαβίωσης στα αστικά κέντρα, ρατσισμού, φτώχειας, βαρειάς αποχαύνωσης από τα ΜΜΕ αλλά κυρίως ενός απόλυτα αναποτελεσματικού συστήματος εκπαίδευσης, τόσο αναποτελεσματικού ώστε να μην έχει καταφέρει καν να αμβλύνει τα ζωώδη ένστικτα ούτε να καλλιεργήσει στοιχειώδεις λογικές διεργασίες απαραίτητες για τη συμβίωση ανθρώπων σε κοινότητες. Οι πλέον εκτεθειμένοι στα τοξικά αυτά στοιχεία σίγουρα δε θα προκύψουν αντιεξουσιαστές αλλά δολοφόνοι..."
Είχα ξεκινήσει να γράφω ένα κείμενο μετά τα τραγικά γεγονότα το Δεκέμβρη του 2008. Παραθέτω ένα απόσπασμα με αφορμή την σημερινή αμαύρωση της μεγάλης διαδήλωσης από τη δολοφονία τριών ανθρώπων.