Ο πακιστανικός κότσυφας

Αφού καλησπερίσω, να ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι, παρ’ ότι δεν το συνηθίζω στο ιστολόγιο καθώς το θεωρώ βαρετό, ακολουθεί ανάρτηση ειδικού και εν προκειμένω υγειονομικού περιεχομένου. Φαντάζομαι ότι αφορά κυρίως γιατρούς, νοσηλευτές και όσους ασχολούνται με τη δημοσια υγεία. Πιθανόν βέβαια να μην αφορά και κανέναν από δαύτους αν θεωρούν ότι έχουν δεμένο το γάιδαρό τους ή έχουν πιάσει τον Ιερώνυμο από τα αρχίδια. Εκεί που σκέφτομαι να πρωτοτυπήσω, είναι παρουσιάζοντας έναν άρρωστο και την αλυσίδα λαθών που έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται  κατά την προσέγγισή του τα τελευταία δύο χρόνια. Εκεί που οι άλλοι καμαρώνουν για τα αμφίβολα επιτεύγματά τους, εγώ λέω να βγάλω τα  επιβεβαιωμένα άπλυτα στη φόρα, με τα οποία άπλυτα δεν ασχολείται ουδείς αν και είναι ότι πιο διδακτικό μπορεί να σου τύχει. Εγώ άλλωστε, καλά μου παιδιά, δεν έχω υψηλές προσδοκίες για μεγάλη καριέρα. Φασόν αντιβιώσεις στο τοπικό ΙΚΑ θέλω να συνταγογραφώ για τα προς το ζην. 

Παρουσίαση περιστατικού

Παλικαράκι 20 ετών καταγωγής Πακιστάν – συγνώμη Ηλία Κασιδιάρη- φυλάσσεται σε ένα μπουντρούμι στο Μεταγωγών στη Μεταμόρφωση και είναι έτοιμος προς απέλαση. Χτυπάει την πόρτα του κελιού στον αστυνόμο υπηρεσίας και του λέει ότι "μάστορα κάτι δεν πάει καλά. Εκεί που ημουν κοτζάμ λεβέντης, έχω γίνει σαν πρησμένο κοτσύφι". Φιλεύσπλαχνος και καλός ενορίτης ο μπάτσος ων, του περνάει χειροπέδες μην και τον κατασπαράξει το αγρίμι των σαράντα κιλών από τα περίχωρα του Καράτσι, τον φορτώνει στο περιπολικό βάζει και τη σειρήνα λες και μεταφέρει τον Ρωχάμη και τον πάει στον Ερυθρό. Εκεί οι καλοί συνάδελφοι καταλαβαίνουν ότι κάτι τρέχει με το πιτσιρικάκι και τον διακομίζουν στο Σωτηρία, του οποίου την παράδοση στην αντιμετώπιση της φυματίωσης -της νόσου των φτωχών- δεν πρέπει να έχει άλλο νοσοκομείο στην Ευρώπη, για τον απλούστατο λόγο ότι τόση δυστυχία και φτώχεια μαζεμένη όσο στην Ελλάδα τα τελευταία εκατό χρόνια σπανίζει στο Δυτικό κόσμο. Μικρασιατική καταστροφή, ύφεση τη δεκαετία του '30, κατοχή, εμφύλιος. Τι τα θες Ηλία Κασιδιάρη. Ο θεός σου δεν αγαπάει και πολύ την Ελλάδα. 

Επιστρέφω στο θέμα μας. Ο μικρός Πακιστανός ασθενής υποβάλλεται σε εξονυχιστικό έλεγχο και τίθεται -όχι με οριστικό τρόπο, αλλά πειστικότατα- η διάγνωση της γενικευμένης (κεχροειδούς) φυματίωσης. Κάπου εδώ αρχίζει το θέμα να έχει γούστο. Οι φυματιολόγοι ξεκινούν την ενδεδειγμένη αγωγή στον κότσυφα της Ασίας και δίνουν οδηγίες για συνέχιση της αγωγής στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού. Η αγωγή της φυματίωσης δεν είναι σαν την κυστίτιδα στις διψασμένες για έρωτα νεαρές κορασίδες, τουτέστιν τρεις μέρες και πάμε για άλλα. Έξι μηνάκια το ελάχιστον, ου μην και παραπάνω. Ο νεαρός, όμως, ως φέρων δυνάμει μεταδοτικό νόσημα εκμεταλλεύεται τον υγειονομικό κώδικα και νόμιμα εκδίδεται άδεια παραμονής στη χώρα. Ούτε Κορυδαλλός, ούτε φυλακές αλλά ούτε και φάρμακα, αν και τα δικαιούται. Απελευθερώνεται ως βαρέως πάσχων, χωρίς κανένας να ασχοληθεί με το τι μέλλει γενέσθαι με την αγωγή του. Αν ήταν έτσι ρε λεβέντες, καλύτερα να τον κρατούσατε μέσα να γινόταν καλά το παληκάρι. Τα δε ενημερωτικά σημειώματα από το Σωτηρία, τα κρατάει ενθύμιο ο μπάτσος στο Μεταγωγών. Να τα κάνει τι; Μην κάνετε λογικές ερωτήσεις όταν εκλείπουν οι λογικές απαντήσεις. Να τα διαβάσει; Μάλλον όχι, καθώς νομίζω ότι ο αναλφαβητισμός είναι απαραίτητο προσόν για να ενταχθεί κανείς στα σώματα ασφαλείας. Δίπλωσέ του τα καλέ μου μπάτσε και χώστου τα σε μια κωλότσεπη να ξέρουμε τι διάβολο περιπέτεια έχει περάσει ο άρρωστος. Τι σου λέω τώρα. Μάλλον θα σε είχε παρει φαλάγγι στο τάβλι ο αξιωματικός υπηρεσίας και ήσουν μπαρούτι. Δεκτό κι ανθρώπινο.
Κλεισμένος με άλλους εφτά νομά σε ένα δωμά ο ήρωας τρώει από τα σκουπίδια και αναπνέει αρρωστημένο αέρα, ακριβώς ότι χρειάζεται για να φουντώσει το χτικιό. Όπερ κι εγένετο. Ανοίγω μια τόσο δα μικρή παρένθεση και γράφω τούτο. Οι μόνοι οι οποίοι δεν συμμετείχαν στη ραγδαία μείωση (έως εξάλειψης σε πολλές χωρες) της νόσου κατά τον εικοστό αιώνα ήταν οι γιατροί. Με τα ίδια περίπου φάρμακα που πάλευαν πριν πενήντα χρόνια, παλεύουν και τώρα. Η νόσος καταπολεμήθηκε χάρη στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου. Στην καλύτερη σίτιση. Στην μείωση του συγχρωτισμού. Στην καλύτερη και πιο υγιεινή διαρρύθμιση των κατοικιών. Κλείνω την παρένθεση και ερωτώ. Ποια από τα παραπάνω απολάμβανε ο ήρωας; Μπράβο, κανένα. Επομένως, προδιαγεγραμμένη η πορεία του προς το επόμενο νοσοκομείο χωρίς χαρτιά, χωρίς ενημερωτικά, χωρίς τίποτα που να υποδηλώνει το αμαρτωλό παρελθόν του. Κάπου εδώ ρωτάτε "εσύ πού τα ξέρεις αυτά αφού ο άρρωστος μπήκε στο νοσοκομείο με μια μπλούζα, ένα σώβρακο, ένα παντελόνι κι ένα ζευγάρι λιωμένες σαγιονάρες"; Παίρνοντας ένα ιστορικό σε άπταιστα ελληνοπακιστανικά, ο πιτσιρικάς μας είπε "εγκώ σε άλλο νοσοκομείο, εγκώ χοντρό, μετά λεπτό". Ψύλλοι στ' αυτιά μου μπήκανε, είδα και μια φωτογραφία του πριν από δύο χρόνια που ήταν όντως φράπα, έβαλα λοιπόν την κοινωνική υπηρεσία του νοσοκομείου να πάρει σβάρνα τα νοσοκομεία και να μας βρει την παλιά του νοσηλεία, κάτι που κατάφερε εντός μίας ώρας. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι χάρηκα όταν μας έστειλαν τα παλιά ενημερωτικά, καθώς μια ατελώς θεραπευθείσα φυματίωση είναι πραγματική υγειονομική βόμβα, δεδομένου ότι οι πιθανότητες να μην απαντά πλέον στα φάρμακα είναι μεγάλη. Να μην τα πολυλογώ, κάναμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε, ο ασθενής συνδέθηκε εκ νέου με το αντιφυματικό ιατρείο και όλοι μαζί σταυρώνουμε τα δαχτυλάκια μας να μην μας προκύψει κανένα στέλεχος του μικροβίου που το σκοτώνει μόνο ο κρυπτονίτης.

Λάθη επί λαθών     

Λάθος πρώτο: Υπάρχουν οδηγίες από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και από πληθώρα άλλων οργανισμών που ασχολούνται με την υγεία των προσφύγων που λένε ότι επιβάλλεται σε όλους τους νεοαφιχθέντες πρόσφυγες από αναπτυσσόμενες χώρες να γίνεται έλεγχος με ειδική, απλούστατη εξέταση για το αν "κουβαλάνε" μέσα τους το μικρόβιο. Γιατί αν το κουβαλάνε, είναι πολύ πιθανόν αυτό να φουντώσει με όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα. Αν το βρεις εγκαίρως, τους δίνεις τα φαρμακάκια τους πριν νοσήσουν και το πράγμα σώζεται σε σημαντικό βαθμό. Αν όλα αυτά σου φαίνονται ψιλά γράμματα, αφήνεις τη Χρυσή Αυγή να καθαρίζει στα σύνορα με νάρκες και πολιτοφύλακες.

Λάθος δεύτερο: Όταν έχεις ένα κρούσμα φυματίωσης σε ένα από τους επτά νομά που ζουν στο δωμά των δεκαπέντε τετραγωνικών στου Ρέντη, οφείλεις να τσεκάρεις και τους υπόλοιπους, κάτι το οποίο φυσικά και δεν έγινε. 

Λάθος τρίτο: Όταν δίνεις άδεια παραμονής σε έναν πρόσφυγα για συγκεκριμένο λόγο, οφείλεις να του εξηγήσεις ποιος είναι αυτός ο λόγος αλλά και τι δικαιώματα έχει ο κάτοχός της. 

Λάθος τέταρτο: Όταν ο άρρωστος έχει ένα τόσο σοβαρό μεταδιδόμενο νόσημα και δεν μπορείς να συνεννοηθείς σε καμία από τις καταγεγραμμένες γλώσσες ή διαλέκτους της υφηλίου, ψάχνεις υποχρεωτικά κάποιον να μεταφράσει και να εξηγήσει πόσο σημαντικό είναι να παίρνει τα φάρμακα στις σωστές δόσεις, τις σωστή ώρα, για το σωστό χρονικό διάστημα. Πιστέψτε με, πάντα υπάρχει κάποιος στο περιβάλλον του αρρώστου που μιλάει αξιοπρεπώς κάποια γνωστή σας γλώσσα. Αλλιώς, άστο καλύτερα. Δώστου καραμέλες για το λαιμό.

Λάθος πέμπτο: Συνεχίζεις να έχει αμφιβολίες για το κατά πόσο ο ασθενής με φυματίωση θα παίρνει τα φάρμακά του; Αυτό που δεν κάνεις είναι να του γράψεις μια συνταγή στα ελληνικά (!) και να του πεις τράβα φαρμακώσου. Οι σοβαρές χώρες με σοβαρά συστήματα υγείας έχουν λύση και σε αυτό το πρόβλημα. Προβαίνεις στο λεγόμενο direct observed treatment (επιτηρούμενη θεραπεία σε ελεύθερη μετάφραση), όπου ένας νοσηλευτής ή ένας επισκέπτης υγείας δίνει ραντεβού με τον άρρωστο, του χορηγεί τη θεραπεία του και είναι επιφορτισμένος να βεβαιωθεί ότι ο ασθενής όντως την έλαβε. Μην κοιτάς που εσύ δεν έχεις ούτε σοβαρή χώρα αλλά ούτε σοβαρό σύστημα υγείας. Αν θες να λύσεις οριστικά το πρόβλημα, κανονίζεις ένα ραντεβού του αρρώστου με τον Καιάδα και τον Παναγιώταρο. Δεν θα υπάρξει επόμενο.