Ο Ευστάθιος -και μόνο- ξέρει

Έμεινες χωρίς δουλειά πέντε χρόνια πριν συνταξιοδοτηθείς; Ξέρεις ότι τα ένσημα που σου μένουν δεν θα τα μαζέψεις ούτε σε εκατόν πενήντα χρόνια; Σε πνίγουν τα δάνεια; Σε παίρνουν οι φοροεισπρακτικές εταιρίες τηλέφωνο πιο συχνά από τη γυναίκα σου ή τη γκόμενά σου; Το παιδί σου λιποθύμησε στο σχολείο γιατί δεν έχεις να το ταΐσεις ούτε πλιγούρι; Δεν τολμάς να αρρωστήσεις ούτε από κοινό κρυολόγημα καθώς το ασφαλιστικό σου ταμείο δεν καλύπτει ούτε τα χαρτομάντιλα; Νιώθεις την απελπισία να σε αρπάζει από τα γκρίζα σου μαλλιά και να χτυπάει το ταλαίπωρο κεφάλι σου στα τσιμέντα; Σε πλημμυρίζει η οργή αλλά, επειδή δεν έχεις πουθενά να ξεσπάσεις την αφήνεις να σε δηλητηριάζει και να σε σαπίζει; Άνθρωπος είμαι -λες- κι έσπασα. Έπαιξα με αντίπαλο που είχε σημαδεμένα τα χαρτιά και έχασα. Κι επειδή ο χαμένος τα παίρνει όλα μόνο στις ταινίες, εσύ παίρνεις σχοινί, τσεκάρεις τον παλιομοδίτικο πολυέλαιο με τον ενσωματωμένο ανεμιστήρα για να βεβαιωθείς ότι αντέχει το μίζερο κορμί σου, τραβάς μια καρέκλα από την τραπεζαρία, πλακώνεις το αποχαιρετιστήριο γράμμα με το διαφημιστικό τασάκι μέσα στο οποίο κείτεται μισοκαπνισμένο το τελευταίο σου τσιγάρο σκεπτόμενος ότι θα μπορούσε να είναι και λιγότερο κοινότοπο και ετοιμάζεσαι για το απονενοημένο σου διάβημα. Σκέφτεσαι, χωρίς να αλλάζει κάτι με αυτό ότι δεν είσαι ο πρώτος, ούτε θα είσαι ο τελευταίος. Ανεβαίνεις στην καρέκλα χωρίς να αγχώνεσαι για τους λεκέδες που θα αφήσουν τα παπούτσια σου στο παλιομοδίτικό της ύφασμα, τραμπαλίζεσαι και...

Όπα, μπάστα. Τι πας να κάνεις; Την εκκλησία τη ρώτησες; Το ξέρεις ότι σύμφωνα με τον πάντα έγκυρο άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως, για να προβείς σε κάτι τέτοιο είσαι είτε άθεος, είτε ολιγόπιστος, είτε συναισθηματικά ασταθής και αδύναμος; Το γνωρίζεις παραδόπιστε ότι η αυτοκτονία "αποτελεί βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, η οποία δε συγχωρείται, χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό και τον κολάζει αιώνια"; Το γνωρίζεις ότι στεναχωρείς τον κήρυκα αυτών των σπουδαίων λόγων, τον δέσποτα Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιο; Αφού βρε μικρόνου, βρε Μαμωνά ο άγιος πατέρας έχει τη λύση. Εσύ τι πας και κρεμιέσαι από τους πολυελαίους σαν το τσίρκο του Ήλιου; "Μόνο με προσευχή, μετάνοια, εξομολόγηση και τακτικό εκκλησιασμό και πάντα αναφωνώντας, όπως ο δίκαιος Ιώβ, «είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον»  και, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν», αυτό που βλέπει κανείς στο παρόν ως ανυπέρβλητο εμπόδιο μπορεί να γίνει το εισιτήριο της σωτηρίας του στο μέλλον". Κατέβα βρε Σατανά από την καρέκλα, νήστεψε το κρέας και το λάδι, τράβα στην εκκλησία να λάβεις την ευλογία του κάθε χρυσαυγιότατου και μετά έξω ντέρτια και καημοί!  

Έχοντας ζήσει τόσα χρόνια στο θεοκρατικό καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει ο Ευστάθιος στη Λακωνία, κανονικά δεν θα έπρεπε να εκπλήσσομαι από μια τέτοια δήλωση. Όπως και να 'ναι όμως, προκαλεί -ιερό- δέος η διάσταση ανάμεσα στην Εκκλησία και στην πραγματικότητα. Ίσως τελικά αυτή να είναι η απόδειξη που όλοι ψάχνουν σχετικά με την ύπαρξη ή μη παράλληλων συμπάντων.