Κα-φαιο-ειδείς έμετοι

Δεν φτάνει που ξυπνάω κάθιδρος τις νύχτες από έναν επίμονο εφιάλτη -έγινε, λέει, ο Άδωνις υπουργός και άνοιξε παρτίδες με εφοπλιστάς και λοιπούς εθνοσωτήρες-, το πράγμα χειροτερεύει κατά πολύ στον ξύπνιο μου. Ο Γρηγόρης ο Ψαριανός κατέστησε γνωστό τοις πάσοι δια φωνής Τζίμη Πανούση ότι επιθυμούσε σφόδρα κάποτε στης βουλής τα έδρανα, αχ! κι αυτός να έκλανε. Οι εποχές άλλαξαν και μαζί άλλαξαν και οι συνήθειες του εντέρου του Γρηγόρη. Τέρμα οι πορδές στα έδρανα γιατί απειλείται το εθνικό καλό και η εθνική συνεννόηση. Θα σφιχτώ, είπε, θα κρατήσω τους δυσώδεις υδρογονάναθρακες στα έγκατα του κωλάντερού μου και θα δώσω το καλύτερο παράδειγμα. Η δικαίωση δεν άργησε να έρθει και η εσωτερική μάχη που έδινε ο Γρηγόρης με την κωλοτρυπίδα του  και η υπερίσχυσή του απέναντι στα ορμητικά αέριά του δεν πήγε χαμένη, καθώς αναγνωρίστηκε η υπεύθυνη αριστερή του στάση του από τα πλέον αρμόδια χείλη, αυτά της αριστερής Άννας Διαμαντοπούλου. Όπως αποδείχθηκε στην πρόσφατη εκπομπή του πλέον επικίνδυνου των δημοσιογράφων Σταύρου Θεοδωράκη με τίτλο "Οι Πρωταγωνιστές" και σπέσιαλ υπότιτλο "Βαφτίζεται δημοκράτης ο δούλος του Λεπέν Μαυρουδής Βορίδης", ο Γρηγόρης έτεινε μεγαλόψυχα τον καλυμμένο από αλήτικο φθαρμένο πέτσινο με βάτα και υπογραφή του Μπατίστα ώμο, για να ακουμπήσει ο αδίκως πανταχώθεν βαλλόμενος υπουργός Μάκης. Πνίγοντας το εντελώς ασήμαντο, αν και μοναδικό στα πρόσφατα πολιτικά χρονικά, γεγονός της υπουργοποίησης ενός ατόμου που κυκλοφορούσε το πάλαι ποτέ στα Εξάρχεια κραδαίνοντας-αν έχεις το Θεό σου- αυτοσχέδιο τσεκούρι ως άλλος άνθρωπος των σπηλαίων και κυνηγώντας εαμοβούλγαρους και κουμούνια, ο Γρηγόρης βάφτισε τον Μάκη τον Βορίδη τέως φασίστα και κοινοβουλευτικό άνδρα. Είναι δύσκολες αυτές οι μέρες για τον Γρηγόρη. Πίστεψε ότι πνίγοντας κλανιές, αθωώνοντας φασίστες και ασπαζόμενος τις παγκαλικές ρήσεις περί των από κοινού φαγωθέντων θα έρθει άσπρη μέρα και για αυτόν τον μετανοημένο επαναστάτη. Αμ δε, Γρηγόρη μου. Έχουν πάρει άλλη σειρά.
ΥΓ.1. Η επικινδυνότητα του Θεοδωράκη ως διαμορφωτή κοινής γνώμης και εκτός της εργολαβίας βρώμικης δουλειάς όπως η οσιοποίηση του Βορίδη, είναι η τάση του να προβάλλει τις εξαιρέσεις ως κανόνες. Στις εκπομπές του, οι πρωταγωνιστές είναι πρεζάκια που αποτοξινώθηκαν, πουτάνες που πήραν τον ίσιο δρόμο, δολοφόνοι που σωφρονίστηκαν, φασίστες που έγιναν από ζώα κανονικοί άνθρωποι, επαίτες που ανταπεξήλθαν, ορφανά που βρήκαν στοργή και πάει λέγοντας. Προβάλλοντας τα μεμονωμένα περιστατικά, ο δημοσιογράφος αποκρύπτει από τον τηλεθεατή την πραγματικότητα, η οποία περίπου έχει ως εξής. Τα πρεζάκια πεθαίνουν περιμένοντας στις λίστες, οι πουτάνες παραμένουν πουτάνες γιατί δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν, οι δολοφόνοι βγαίνουν από τη φυλακή χειρότεροι, οι επαίτες ψοφάνε από το κρύο, τα ορφανά ζητιανεύουν από τα πέντε τους. Περιττό και να αναφέρω ότι οι φασίστες δεν γίνονται ποτέ άνθρωποι.   
ΥΓ.2. Ας μην κρυβόμαστε, δεν φταίει ο Ψαριανός. Φταίνε όλοι αυτοί που κάποτε ποντάρανε σε πρόσκαιρα εκλογικά οφέλη, μαζεύοντας και βαφτίζοντας αριστερό όποιον είχε τα ακόλουθα αμιγώς πολιτικά χαρακτηριστικά: φορούσε σκουλαρίκι, έπαιζε μπαγλαμά ή μπουζούκι -αυστηρά τρίχορδο-, έπινε μπάφους, ήταν οργανωμένος στην Ορίτζιναλ κι είχε πιεί τουλάχιστον τρεις καφέδες στο "Πωλείται" στα Εξάρχεια. Από πολιτική σκέψη; Έλα μωρέ, υπερβολές... Να τον χαίρεστε τώρα. 

Ο Μάκης Βορίδης έχει θάψει το τσεκούρι του πολέμου και με τη βοήθεια του Γρηγόρη Ψαριανού έγινε παιδί των μπαλονιών. Από την Ελληνοφρένεια.